بررسی تاثیر رژیم های مختلف آبیاری برصفات رویشی اجزای عملکردوعملکرد دانه ارقام سویا درمنطقه مغان

این آزمایش با هدف تعیین اثر رژیم های آبیاری بر صفات رویشی، اجزای عملکرد و عملکرد دانه 3 رقم سویا در سال زراعی 1388 بصورت کرتهای خرد شده (اسپیلت، پلات) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل (مغان) اجرا شد. چهار رژیم آبیاری بر اساس آبیاری پس از (140، 100، 60 و 180 میلیمتر تبخیر از طشتک تبخیر کلاس A) در کرت های اصلی و 3 ژنوتیپ برتر سویا با نام های L17 ، ویلیامز و لینفورد در کرت های فرعی قرار گرفت. نتایج حاصل از اجرای آزمایش نشان داد که با افزایش فواصل آبیاری از تیمار آبیاری پس از 60 میلیمتر تبخیر به تیمار آبیاری پس از 180 میلیمتر تبخیر، طول دوره رشد، ارتفاع بوته، اجزای عملکرد شامل تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته و وزن صد دانه و عملکرد دانه بطور معنی داری کاهش یافت. بیشترین و کمترین میزان عملکرد دانه به ترتیب در تیمارهای آبیاری پس از 60 میلیمتر تبخیر به میزان 3632 کیلوگرم در هکتار و آبیاری پس از 180 میلیمتر تبخیر و به میزان 1542 کیلوگرم در هکتار تولید شد. بین تیمار آبیاری و رقم اثر متقابل معنی دار وجود داشت. رقم ویلیامز درتیمارهای ابیاری پس از60 و 100 میلیمتر تبخیر بیشترین میزان عملکرد دانه و رقم لینفورد درتیمارهای ابیاری پس ا140 و 180 میلیمتر تبخیر بیشترین میزان عملکرد دانه را تولید نمودند

Keywords:

رژیم های آبیاری , ارقام سویا , عملکرد دانه