میلاد گروسی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بین الملل، دانشگاه آزاد اسلامی واحد الکترونیکی

برادران کارل و والتر لاگراند که اتباع آلمانی بودند در سال ۱۹۸۲ در ایالت آریزونا در پی سرقت مسلحانه که منجر به کشته شدن رئیس بانک و جراحت شدید یکی از کارمندان آن شده بود، دستگیر می شوند. آنان به اتهام قتل و سایر جنایات محاکمه و به مرگ محکوم می شوند، آمریکا موظف بود که ماده ۳۶ کنوانسیون ۱۹۶۳وین در مورد روابط کنسولی را اجرا کند یعنی هم به مقامات کنسولی آلمان اطلاع دهد و هم برادران لاگراند را از حق استفاده ی حمایت مقامات کنسولی دولت متبوع خود مطلع نماید اما آمریکا چنین نکرد. کنسولگری آلمان در سال ۱۹۹۲ به وسیله برادران لاگراند که خود از منبع دیگری از حقوق خویش مطلع شده بودند، از جریان باخبر می شود. توسل به مراجع داخلی آمریکا، به علت استناد آلمانی ها به دکترین «ایراد شکلی» بی نتیجه ماند چونکه محاکم آمریکا از طرح حقوق پیش بینی شده در کنوانسیون ۱۹۶۳ برای تجدیدنظر آلمان در رای صادره جلوگیری کردند. دیوان بین المللی دادگستری اعلام داشت که در صورت نقض ماده ۳۶ کنوانسیون ۱۹۶۳ یعنی عدم رعایت حق حمایت کنسولی اتباع دولت فرستنده، پرونده باید مجددا مورد بررسی و بازنگری قرار گیرد. دیوان در پاسخ آلمان مبنی بر اینکه آمریکا باید تضمین بدهد که در آینده به چنین کاری دست نزند، اعلام می دارد که آمریکا پذیرفته است تدابیر لازم برای اجرای ماده ۳۶ را اتخاذ کند و این می تواند نظر آلمان را تامین کند.

برادران لاگراند آلمانی، حق حمایت کنسولی، ماده ۳۶ کنوانسیون ۱۹۶۳وین، آمریکا