علی اکبر شیرزادی جاوید - دانشگاه علم و صنعت ایران - دانشکده مهندسی عمران
پرویز قدوسی - دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران
علی زال نژاد - دانشکده مهندسی عمران دانشگاه علم و صنعت ایران
سجاد میرولد - دانشگاه علم و صنعت ایران

در طرح مخلوط بتن خودتراکم، عملکرد فوق روان کننده ها به شدت تحت تاثیر دمای محیط قرار دارد؛ این موضوع به علت آن است که درجه حرارت وابسته به سرعت هیدراسیون، بر نرخ جذب فوق روان کننده به مخلوط بتن خودتراکم تاثیر می گذارد. در این تحقیق دمای مخلوط های بتن با توجه به شرایط محیطی فصل های مختلف انتخاب شده است. بنابراین پس رساندن دمای بتن به دمای محیط، خواص رئولوژی بتن تازه خودتراکم حاوی پلی کربوکسیلات و نفتالین سولفونات به عنوان یک تابع از زمان اختلاط، دما و مقدار مواد افزودنی با نسبت آب به سیمان ۴۲/۰، مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس نتایج به دست آمده از تنش جاری شدن و لزجت پلاستیک حاصل از دستگاه رئومتر در طول زمان ۶۰ دقیقه، پلی کربوکسیلات نسبت به نفتالین سولفونات سبب بهبود رئولوژی یعنی تنش جاری کمتر و لزجت پلاستیک بیشتر می شود ولی با این وجود، ازآنجایی که نفتالین سولفونات سبب افت اسلامپ کمتر می شود بنابراین با استناد به این امر، نفتالین سولفونات سبب حفظ سیالیت بیشتری می شود. همچنین با استناد به نتایج تحقیق، باید برای بهبود رئولوژی از بالا رفتن دمای بتن و زمان بتن ریزی کاست، زیرا در غیر این صورت، باعث سخت شدگی بتن و درنتیجه کاهش رئولوژی می شود.

بتن خودتراکم, دما, رئولوژی, پلی کربوکسیلات, نفتالین سولفونات