عبدالرحمان ترابیان - کارشناس ارشد باغبانی
کبری مقصودی - کارشناس ارشد زراعت
مهدی نقی زاده - دانشجوی دکتری زراعت
محمدرضا نگارستانی - کارشناس آموزشی

یکی از مهمترین مشکلات کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک جوانه زنی و استقرار مناسب گیاه می باشد. پیش تیمار بذر به عنوان یک راه حل مناسب جهت افزایش استقرار گیاه به ویژه در شرایط نامناسب شناخته شده است. در این تحقیق واریته های گندم روشن، امید و فلات با مواد PEG و NaCl و در سه سطح پتانسیل اسمزی (8-، 12-، و 16- بار) از هر دو ماده پیش تیمار شدند. سپس در آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار جوانه زنی و رشد اولیه گیاهچه های آنها در دو شرایط صفر (عدم تنش) و 10- بار پلی اتیلن گلایکول (تنش خشکی) بررسی شد. نتایج نشان داد که پیش تیمار بذر با PEG نسبت به NaCl اثر بهتری بر جوانه زنی و رشد گیاهچه واریته های گندم داشت. در بین پتانسیل های اسمزی، پتانسیل 12- بار از PEG و 8- بار از NaCl اثرات مطلوب تری از خود نشان دادند. در بین واریته های مورد بررسی واریته روشن در مقایسه با واریته های دیگر به پیش تیمار بذر پاسخ بهتری نشان داد. به طور کلی پارامترهای مختلف جوانه زنی و رشد گیاهچه در شرایط عدم تنش نسبت به شرایط تنش خشکی در وضعیت مناسب تری قرار داشتند.

گندم، پیش تیمار، تنش اسمزی، جوانه زنی، رشد گیاهچه