محمدحسین منصورقناعی - دانشجوی دکتری عمران سازه، گروه مهندسی عمران، واحد چالوس، دانشگاه ازاد اسلامی، چالوس، ایران
مرتضی بیک لریان - گروه مهندسی عمران، واحد چالوس، دانشگاه ازاد اسلامی، چالوس، ایران
علیرضا مردوخ پور - گروه مهندسی عمران دانشگاه ازاد اسلامی لاهیجان ایران

عوارض محیط زیستی و مصرف بالای سوخت های فسیلی در فرایند تولید سیمان معمولی موجب گردید تا دانشمندان به فکر یافتن ماده-ای جایگزین برای سیمان در بتن باشند، در این راستا در چند دهه اخیر تولید بتن ژئوپلیمری به عنوان ماده ای نوین در صنعت سازه ای مورد توجه محققین قرار گرفت، در تولید این نوع از بتن مواد آلومینوسیلیکاتی و محلول قلیافعال جایگزین سیمان و آب می شود و بتنی با مقاومت و استحکام فراتر از بتن معمولی را تولید می نمایند. در این مقاله به بررسی آزمایشگاهی خواص دوام بتن ژئوپلیمرسرباره ای حاوی۰ الی ۸ درصد نانوسیلیس و ۱ الی ۲ درصد الیاف پلی اولفین پرداخته شده است، نمونه های بتنی ساخته شده در سنین ۷ و۹۰ روزه تحت آزمون های نفوذپذیری آب، جذب مویینه آب و کاهش وزن قرار گرفتند، همچنین به منظور بررسی ریزساختاری نمونه ها از طیف سنجی XRF و XRF استفاده گردید. نتایج حاصله حاکی از بهبود عملکرد نمونه های بتنی با افزودن نانوذرات سیلیس و الیاف پلی اولفین نسبت به نتایج حاصل از بتن حاوی سیمان پرتلند بود، بررسی های ریزساختاری نیز نتایج بدست آمده را مورد تایید قرار داد. بهترین عملکرد در نتایج آزمون های نفوذپذیری و جذب مویینه آب متعلق به سن عمل آوری ۹۰ روزه بتن ژئوپلیمری (حاوی ۸% نانوسیلیس و ۲% الیاف) بود که به ترتیب به میزان ۵۶% و ۶۵% بهبود را نسبت به بتن کنترل به خود اختصاص داد و نمونه بتن ژئوپلیمری حاوی ۹۲% سرباره و ۸% نانوسیلیس دارای کمترین مقدار کاهش وزن به میزان ۶% بعد از اعمال حرارت بالا را کسب کردند.

بررسی نفوذپذیری, جذب مویینه آب و کاهش وزن در بتن ژئوپلیمری حاوی سرباره کوره آهنگدازی, نانوسیلیس و الیاف پلی اولفین