ارتباط بین افت شاخص سطح برگ با درصد قنددرچغندرقند دشت مغان

پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر تنش رطوبتی در مراحل مختلف رشد روی شاخص های رشد و عملکرد کمی و کیفی چغندرقند طی سالهای 1384-1383 در مغان اجرا شد. در این تحقیق چهار مرحله رشدی چغندرقند (جوانه زنی، توسعه گیاهی، میانی و انتهائی) به عنوان کرت های اصلی و سه سطح آبیاری شامل آبیاری پس از مصرف 75 درصد و 95 درصد آب قابل استفاده و یک تیمار بدون تنش پس از مصرف 55 درصد آب قابل استفاده (شاهد) به عنوان عامل فرعی به صورت کرت های یکبار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. روند تغییرات درصد قند و سایر صفات کمی و کیفی چغندرقند تحت شرایط مختلف آبیاری طی فصل رشد اندازه گیری و مشخص شد که اکثر این صفحات تحت تأثیر تیمارهای تنش رطوبتی قرار گرفته و بین آنها اختلاف معنی داری وجود دارد. نتایج نشان داد حداکثر شاخص سطح برگ با اعمال سطح اول آبیاری (کرتهایی که پس از مصرف 55 درصد رطوبت آبیاری شده بودند) زودتر از سایر تیمارها بمقدار 7/3 پس از 90 روز سبز شدن در بیستم تیرماه اتفاق افتاد.

Keywords:

شاخص سطح برگ , دشت مغان , ماده خشک , تنش رطوبتی , درصد قند