سیده صدیقه خاندل - کارشناسی ارشد، روانشناسی عمومی، هرمزگان، بندرعباس
مریم حسن زاده - کارشناسی ، روانشناسی، آذربایجان شرقی، صوفیان
طیبه مدبر - کارشناسی، علوم تربیتی،فارس، کوار

انسان موجودی اجتماعی است و به همین دلیل از لحظه تولد تا آخر عمر در اجتماع به سر می برد و دائما در تعامل با انسان های دیگر می باشد. موضوع مهارتهای اجتماعی دانش آموزان بخشی از مساله اجتماعی شدن آنان است و اجتماعی شدن جریانی است که در آن هنجارها، مهارت ها، انگیزه ها و طرز تلقی ها و رفتار فرد شکل می گیرد. مهارت های اجتماعی می تواند به عنوان مهارت های لازم برای تطبیق با نیازهای اجتماعی و نیز حفظ روابط بین فردی رضایت بخش تعریف شود. در این میان دانش آموزان به دلیل محدودیت هایی که در برقرای ارتباط با سایر افراد جامعه دارند در تعاملات اجتماعی مناسب با همسالان و بزرگسالان در موقعیت های گوناگون دارای مشکلاتی هستند، بنابراین یکی از اهداف اصلی آموزش دانش آموزان، کمک به سازش پذیری آنها در اجتماع است. در این مقاله به چگونگی آموزش مهارت های اجتماعی و مسئولیت پذیری و قانونمندی دانش آموزان پرداخته می شود. اجتماعی کردن صحیح دانش آموزان و آموزش مهارتهای اجتماعی لازم به آنان همواره بعنوان یکی از اهداف عالیه ی نظام رسمی تعلیم و تربیت بوده است. برنامه ریزی قبلی، هدف گذاری دقیق و تلاش مستمر برای آموزش و تقویت آن ضروری است. جریان اجتماعی شدن که در آن هنجارها، نگرشها، انگیزهها, و رفتارهای فرد شکل می گیرد تا به نحو مطلوب در جامعه رفتار کند، از کودکی شروع می شود و در تمام طول زندگی ادامه دارد. مدرسه بعنوان اولین جایگاه رسمی تجربه اجتماعی کودکان می تواند نقش تعیین کننده در تقویت کمرویی و یا بر عکس ایجاد و رشد مهارتهای اجتماعی داشته باشد. متاسفانه در بسیاری از موارد کمرویی و نقص در مهارتهای اجتماعی کودکان در کلاس درس و فضای مدرسه تقویت شده و رفتار انفعالی، آرام و سکوت مضطربانه کودک کمرو بعنوان یک صفت پسندیده تلقی می شود سالهای حساس رشد اجتماعی کودکان و نوجوانان مقارن با سنین مدرسه اعم از دوره ابتدایی تا دبیرستان است. لذا از آنجا که دانش آموزان در این سنین سرنوشت ساز, اغلب فرصتهای زنده خود را در مدرسه سپری می کنند, ناگزیر مدرسه موظف است فرصتهای مناسب برای رشد اجتماعی دانش آموزان فراهم کند.

مهارت اجتماعی، مسئولیت پذیری، دانش آموز، قانونمندی