محمدحسین شریعتمداری - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت
غلامرضا زمانی - اعضا هیئت علمی دانشگاه بیرجند
محمدحسن سیاری
محمد گلباشی - دانشجوی کارشناسی ارشد

این تحقیق در سال زراعی 88-1387 در مزرعه ی تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند و بصورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 4 تکرار بر روی رقم ایروفلور آفتابگردان انجام شد. کرتهای اصلی سطوح سه گانه ی شوری آب آبیاری (1، 5 و 9 دسی زیمنس بر متر) و کرتهای فرعی سطوح چهارگانه محلولپاشی آهن (4، 2، 1، 0 در هزار) بود. نتایج تجزیه واریانس داده ها بیان می دارد که بین سطوح مختلف شوری از نظر کلیه صفات تفاوت معنی داری وجود دارد. سطوح مختلف آهن نیز تأثیر معنی داری بر درصد روغن، درصد جذب نور، شاخص سطح برگ، شاخص SPAD و نشت الکترولیت ها بعد از گلدهی داشته اند. اثرات متقابل تنها در مورد صفات درصد روغن، شاخص سطح برگ و شاخص SPAD قبل و بعد از گلدهی معنی دار بود. مقایسه میانگین اثرات اصلی نشان داد که بالتبع با افزایش سطح شوری از 1 به 9 دسی زیمنس بر متر، کاهش معنی داری در صفات وزن 100 دانه، عملکرد کل، درصد روغن، درصد جذب نور و شاخص سطح برگ صورت میگیرد.

آفتابگردان، تنش شوری، محلولپاشی آهن، روغن دانه