روح الله شهبازی تنک کلوره - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی
راضیه امیری دره رزگاهی - کارشناسی ارشد مهندسی فناوری اطلاعات IT

رابطه خانه و مدرسه تعاملی دوطرفه است. هر دو نهاد تربیتی باید به نقش خود عمل کنند تا تعلیم و تربیت ثمربخش شوند. وجود معلمان با صلاحیت در مدارس، خلاء وجود پدر و مادر را پر نمی کند و وجود والدین توانا وقابل نیز نمی تواند جای مدرسه را بگیرد. همکاری و هماهنگی این دو نهاد مهم در یک برنامه واحد و منسجم می تواند ثمربخش باشد. شکل گیری شخصیت و چگونگی رشد روانی کودکان بیش از همه در گرو عملکرد خانه و مدرسه است .این دو نهاد اجتماعی است که بزرگترین مسئولیت را در رشد و تکامل شخصیت کودکان برعهد دارند. وقتی که رفتار معلمان و اولیای مدرسه و نیز رفتار پدر و مادر و اولیای خانواده باموازین تعلیم وتربیت و روانشناسی کودک و رشد او مطابقت نداشته باشد، سلامت روانی و اجتماعی کودکان به مخاطره می افتد.پس در پرتو همدلی وهمسویی این دونهاد مهم آموزشی و تربیتی یعنی خانه و مدرسه، بسیاری از مشکلات و تنگناهای نظام تعلیم وتربیت حل خواهد شد . هرگونه ارتباط و تعامل بین خانه و مدرسه باعث تامین شرایط مطلوب آموزشی و پرورشی دانش آموزان می گردد .اگر معلمان دانش و مهارت برقراری ارتباط با والدین را بیاموزد این تعامل ،جهت گیری موثری خواهد داشت و امر تعلیم و تربیت با حمایت و مشارکت والدین باعث تامین شرایط مطلوب آموزشی و تربیتی دانش آموزان می گردد.اگر این ارتباط ،صرف نظر از قالب و شکل آن ، با برنامه ریزی انجام شود و با هماهنگی پیش رود ،رشد کمی و کیفی آموزش دانش آموزان را پیش رو خواهیم داشت .بنابراین ارتباط موثر و قوی بین خانواده و مدرسه و افزایش مشارکت امری ضروری می باشد واژگان کلیدی:

خانواده، مدرسه، تعاملات، ارتباط متقابل