زهرا یاری - کارشناسی روانشناسی عمومی ،پیام نور شهرستان دیواندره
ابوالقاسم انصاری فر - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی،دانشگاه آزاد یاسوج

پرخاشگری به رفتاری گفته می شود که طی آن به چیزی آسیب بزند. آن چیز می تواند شخصی دیگر، حیوان یا اشیا باشد. طبق گفته ی سازمان بهداشت جهانی، کسی که به صورت عمدی از نیرو یا قدرت بدنی، تهدید یا ایجاد ترس در خود و دیگری به صورت عمدی علیه یک نفر یا یک گروه استفاده کند و موجب آسیب جسمی، روانی، عدم رشد و تکامل و حتی مرگ شود، پرخاشگر گفته می شود.پیشگیری و درمان اختلالات و ناهنجاری های رفتاری از گذشته مورد توجه بوده اما اهمیت آن امروزه چندین برابر شده است. اهمیت این موضوع به خصوص برای کودکان و نوجوانان که در مرحله ی شکل گیری شخصیت قرار دارند بیشتر است. یکی از این اختلالات رفتاری که در جامعه ی امروزی در بین کودکان و نوجوانان نیز زیاد به چشم می خورد، مسئله ی پرخاشگری است. هر فردی ویژگی های شخصیتی منحصر به فردی دارد و در شرایط مختلف رفتارهای متفاوتی از خودنشان می دهد برخی به گونه های تهاجمی و خشمگینانه عمل می کنند،بعضی دیگر کناره گیری می کنند و گوشه گیری می شوند و افرادی نیز هستند که قادرند با آرامش و تسلط برخورد کنند. عوامل مختلف در طول دوران زندگی موجب شکل گیری و تقویت این رفتارها شده است یکی ازاین رفتارها خشم عصبانیت پرخاشگری است.

تاثیر،پرخاشگری،خشم،رفتار،دانش آموز