آسیه خسروی - کارشناسی، آموزش ابتدایی، سیستان وبلوچستان، هیرمند
زینب عیسی زائی - کارشناسی، علوم تربیتی، سیستان وبلوچستان، هیرمند
فریبا ریکی - کارشناسی، علوم تربیتی، سیستان وبلوچستان، هیرمند
ام ابیها کرد - کارشناسی، علوم تربیتی، سیستان وبلوچستان، ایرانشهر

تجربه نشان داده است در نظام آموزشی که علم و دانش در کنار مهارت های اجتماعی تعلیم داده می شود، توانمندی دانش آموزان به عنوان آینده سازان کشور ارتقاء می یابد. در این میان، آنچه بیش از همه حائز اهمیت است، نحوه آموزش مهارت ها، شناسایی نیازمندی های لازم، توجه به فضا و محیط پیرامون دانش آموزان و نوع بیان مهارت آموز است که بر افزایش یا کاهش علاقه مندی دانش آموزان به مهارت ورزی و گیرایی آن تاثیر می گذارد. ارتباط برقرار کردن و حضور مستمر در فعالیت های گروهی یکی از موضوعاتی است که زندگی فردی و اجتماعی هر فردی را تحت تاثیر قرار می دهد. آموزش و تقویت روابط اجتماعی در دانش آموزان می تواند در کسب موقعیت های شغلی آن ها در آینده کمک کند. با آموزش این مهارت ها به دانش آموزان می توان افرادی باشخصیت و رشدیافته در ابعاد مختلف پرورش داد. کودکانی که مهارت های پایه را آموخته اند، در برخورد با موقعیت های مختلف عملکرد بهتری نیز خواهند داشت و با مشکلات رفتاری کم تری مواجه می شوند. در عصر حاضر و همگام با توسعه زندگی شهرنشینی و فرایند صنعتی شدن کشورهای در حال توسعه، آموزش و تربیت دانش آموزان به از خانواده ها به نهادهای آموزشی سپرده می شود، یکی از مسائلی که در مقطع ابتدایی و دیگر مقاطع از اهمیت زیادی بر خوردار است، آموزش مهارت های زندگی و روابط اجتماعی به دانش آموزان است. مهارت های زندگی و روابط اجتماعی به مجموعه رفتارهای فراگرفته قابل قبولی گفته می شود که فرد را قادر می سازد با دیگران رابطه موثر داشته و از عکس العمل های نا معقول اجتماعی خودداری کند. در این پژوهش به بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی و روابط اجتماعی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان پرداخته می شود.

موفقیت، مهارت های زندگی، روابط اجتماعی، موفقیت اجتماعی، عملکرد تحصیلی