یاسین پورقاز - دانشجو معلم زبان و ادبیات عرب – دانشگاه پردیس شهید بهشتی مشهد

آموزش و پرورش از ارکان مهم پیشرفت کشور هاست چرا که پایه ها و ریشه های تعلیم و تربیت نیروی انسانی خلاق ، آموزش دیده و مسئولیت پذیر که سکاندار توسعه و ترقی جامعه هستند از ابتدا در این دستگاه شالوده ریزی میشود . جوانی جمعیت و رشد بالای آن در دهه های گذشته ، بر تعداد و نسبت جمعیت دانش آموزی افزوده و دستگاه اصلی تعلیم و تربیت را گسترده ، عظیم و پرحجم ساخته است . با وجود اختصاص درصد زیادی از بودجه کشور و تعداد انبوه نیروی انسانی این وزارتخانه ، بیگمان این دستگاه یکی از پرمشکلترین و پرمشغله ترین اجزاء جامعه نیز میباشد در جایی که کمبودها و نارسایی های این دستگاه از نظر فضاهای فیزیکی ، منابع انسانی ، منابع مالی ، امکانات آزمایشگاهی و کمک آموزشی و . . . آشکار و محسوس بوده و تجربه نیز تاکنون نشان داده که رفع کامل این معضلات حداقل در کوتاه مدت دور از انتظار است ، بسیار بجاست که بر استفاده بهینه و کارآمدتر از آنچه در اختیار می باشد تاکید گردد تا شاید از این زاویه بتوان بر مشکلات بطور نسبی فائق آمد و بر ارتقا کیفی ان افزود.از عوامل مهمی که در جهت ارتقای سطح کیفیتی آموزش و پرورش در نظر گرفت میتوان به نقش نیروی انسانی ، کیفیت کتب درسی ، وصعیت اقتصادی جامعه ، انگیزش معلمان ، آموزش های تکمیلی و خصوصی سازی اشاره کرد و در این مقاله سعی شده به این موارد هر چند بصورت گذرا توجه شود تا راهکاری مناسب برای حل مشکلات و ایجاد راهکاری مناسب برای افزایش و ارتقای کیفی آموزش و پرورش در نظر گرفته شود

بهره وری ؛ آموزش ضمن خدمت ؛ تحصیل دانشگاهی ؛ انگیزش ؛ نیروی انسانی ؛ ارتقا کیفیت