سردار محمدی - دانشیار مدیریت ورزشی دانشگاه کردستان

هدف: هدف از تحقیق حاضر ارزیابی یک دوره آموزش رایانه و تاثیر آن بر خودکارآمدی و نگرش آنان نسبت به فن­آوری اطلاعات و ارتباطات در دانشجویان ­تربیت بدنی بود. روش شناسی: تحقیق از نظر روش شناسی کمی که به صورت تحقیق آزمایشی و در قالب یک طرح نیمه تجربی پیش آزمون – پس آزمون سه گروهی انجام گرفته است. جامعه آماری این تحقیق، شامل تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی تربیت بدنی دانشگاه کردستان به تعداد ۸۰ نفر بود (۸۰N=). نمونه ای در دسترس به حجم ۶۹ نفر شناسایی و به طور تصادفی در  سه گروه ۲۳ نفری(آزمایشی نوین- آزمایشی سنتی-کنترل) جایگزین شده اند. دوره شامل یک بخش تئوری به مدت ۲ جلسه و ۱۳ هفته جلسه عملی(۲ساعت) بود. از پرسشنامه­های محقق ساخته(تجربه فن­آوری اطلاعات) و استاندارد (خودکارآمدی رایانه و اینترنت، نگرش نسبت به رایانه و اینترنت، اضطراب رایانه) در پیش آزمون، پس آزمون و پرسشنامه بازخوردی در پس آزمون استفاده شد. چون پیش فرض­های تحلیل کواریانس برقرار نشد، میزان تغییرات متغیرهای وابسته از طریق تفاضل پیش­آزمون و پس­آزمون محاسبه شد و برای مقایسه هر کدام از متغیرهای وابسته در بین سه گروه متغیر، از آزمون ANOVA بین گروهی و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها: یافته­ها نشان دادند که تفاوت نگرش نسبت به کامپیوتر (sig: ۰/۰۰۱)، اینترنت (sig: ۰/۰۰۱)، خودکارآمدی رایانه (Sig = ۰.۰۲۳)، و اینترنت (Sig = ۰.۰۴۱) و اضطراب رایانه (sig: ۰/۰۰۱) در گروه گواه و آزمایش و کنترل معنی دار بود. آزمون تعقیبی توکی نشان داد که تفاوت در متغیرهای نگرش نسبت به کامپیوتر و اینترنت، خودکارآمدی اینترنت و اضطراب رایانه در سه گروه ناشی از تفاوت در گروه آزمایشی نوین با آزمایشی سنتی و گروه کنترل بوده است. اما این تفاوت در متغیر خودکارآمدی رایانه صرفا با گروه سنتی معنی دار بوده است. نتیجه گیری: در نهایت می­توان گفت دانشجویان آگاهی کاملی از فراگیر شدن فناوری اطلاعات و ارتباطات در حرفه­های تربیت­بدنی دارند. از این رو، اعتقاد راسخ در بین دانشجویان تربیت­بدنی در مورد مفید و ضروری بودن دانش و مهارت­های فناوری اطلاعات و ارتباطات وجود دارد.

فن­آوری اطلاعات, استراتژی­های یادگیری, خودکارآمدی