مینا محمدی جید - کارشناسی، روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی اردبیل، اردبیل
نیلوفر فلاحی - کارشناسی، روانشناسی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج
نازیلا رحمتی - کارشناسی، روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد، بجنورد

دیابت یکی از شایع ترین بیماری ناشی از اختلالات متابولیسمی در عصر حاضر است. دیابت تاثیر منفی و چشمگیری بر فرد وکیفیت زندگی افراد در ابعاد مختلف می گذارد. درمان شناختی- رفتاری با ارتقاء تاب آوری و سلامت اجتماعی افراد در حل مشکلات آن ها تاثیر دارد. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی- درمان شن رفتاری بر تاب آوری بیماران مبتلا به دیابت در ایران انجام شد . مطالعه حاضر یک پژوهش موردی بالینی بر اساس خط پایه- مداخله- پیگیری است. در این پژوهش، فرایند ونتیجه درمان شناختی رفتاری برای فردی مبتلا به دیابت با کاهش شدید تاب آوری گزارش شده است. پرسشنامه ی سلامتعمومی و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفته است . نتایج نشان داد که درمان شناختیرفتاری در افزایش تاب آوری افراد مبتلا به دیابت موثر بوده است. با توجه به نتایج این پژوهش، میتوان برنامه مدون درمانی برایافزایش تاب آوری در سایر بیماران را اجرا کرد.

دیابت، درمان شناختی رفتاری، تاب آوری