کیمیا پورباباجان قمی - دانشجوی مقطع کارشناسی آموزش دانش آموزان با نیازهای ویژه، دانشگاه بنت الهدی الصدر قزوین
مینا عسگری - دانشجوی مقطع کارشناسی آموزش دانش آموزان با نیازهای ویژه، دانشگاه بنت الهدی الصدر قزوین

آموزش و یادگیری برای همه می باشد و کسی نمی تواند فردی را از یادگیری در یک کشور منع کند. کودکان عادی در مدارس عادی مشغول به تحصیل می شوند و کودکانی هم که از نظر جسمی و روانی دچار محدودیت هایی هستند، در مدارس استثنایی به یادگیری مشغول می شوند. هدف از آموزش وپرورش به معنای اعم آن رسیدن انسان به نجات و رستگاری است البته یقینا این امر در جامعه صادق است زیرا مکتب ما اسلام است که به انسان فقط لز بعد مادی نمینگرد بلکه بیشتر برلجه معنوی انسان توجه دارد بگونه ای که بالاترین مقام را برای انسان قائل است و او را به مقام خلیفه اللهی ارتقاء می دهد . اما در مکاتب مادی مسلما اهداف متفاوت خواهد بود. با توجه به اینکه کودک استثنایی انسانی است که فقط احتیاج به تاوجه ویژه برای بر طرف ساختن نیازهای آموزشی دارد لذا اهداف آموزش و پرورش آنها با کودکان عادی فرق ندارد و تنها تاکید بیشتری بر راههای دستیابی به اهداف وجود دارد . موضوع مهمی که در خصوص دانش آموزان با نیازهای ویژه وجود دارد این است که ما بتوانیم آنها را همانند سایر کوکان ببینیم و بین آنها و کودکان عادی تفاوت زیادی قائل نشویم . مطالعه حاضر به منظور دستیابی به یک فرهنگ مناسب و درست در خصوص کودکان با نیازهای ویژه، به بررسی اهمیت موضوع فرهنگ سازی و عادی انگاری کودکان با نیاز ویژه در سطح جامعه می پردازد.

آموزش و پرورش، یادگیری ، کودکان با نیازهای ویژه، عادی انگاری