محمدحسین سلمان پوراحمدی - کارشناسی پیوسته آموزش ابتدایی ، دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید چمران ، ایران
مهدی رستمی - کارشناسی پیوسته آموزش ابتدایی ، دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید چمران ، ایران
آرش محمدی ابوخیلی - کارشناسی پیوسته آموزش ابتدایی ، دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید چمران ، ایران

تربیت دینی صحیح ، آدمی را به حق باوری سوق می دهد. دین واخلاق دو حقیقتی هستند که نه تنها در دین اسلام بلکه در سایر ادیان نیز جدایی از هم ندارند. اسلام، منطق خود را در اخلاق و مسائل اخلاقی بسط داده است و از نقش بنیادهای اخلاقی ، در انگیزه و چگونگی رفتار انسانی بحث کرده است . پیوند دین و اخلاق به اندازهای عمیق و گسترده است که شاید بتوان گفت : دین و اخلاق یکی است ؛ و دین عامل ایجاد خلق نیک و رفتار پسندیده اخلاقی است .بر طبق این یکی کردن، اخلاق از سر چشمه دین مستفیض می گردد. دیگر موردی که نظر مربیان و اندیشمندان تربیتی را به خود جلب کرده است ، مسئله حاکمیت و غلبه روشهای سنتی در تربیت اخلاقی و ارزشی است . روشهای غالب سنتی آموزش وتربیت اخلاقی و ارزشی که هم اکنون رواج دارد، شامل حفظ متون کتب مقدس، شرکت در مراسم مذهبی ، خواندن وگوشدادن به تفاسیر مربوط به متون مقدس و یا عمل به آنچه که در آن متون آمده است ، می باشد. این تفاسیرمعمولاتوسط کسانی ارائه می شود که از موقعیت مقتدرانه ای برخوردار هستند؛ چه به عنوان مدیر، چه معلم و چه روحانی . و درمرحله پیشرفته آن، دانش آموزان ممکن است در مباحث مربوط به آن شرکت نمایند و سوالاتی را درباره مسائل الهیاتی ومقدس بپرسند. در حالیکه امروزه روشهای آموزش سنتی در اغلب جهان غلبه دارند، اما غلبه آنها مورد سوال، تردید وچالش واقع شده است و بخصوص با ورود روشهای جدید این چالش ها بیشتر شده است .

اسلام؛ معنویت ؛ تربیت ؛ دینی ؛ دانش آموزان .