وحید مشاری نصیرکندی - دانش آموخته ی کارشناسی مهندس تکنولوژی خودرو
علی قلی زاده - دانش آموخته ی کارشناسی ارشد جغرافیا
الناز عبادیان - دانش آموخته ی کارشناسی مهندسی نرم افزار
مرتضی کشاوری - دانش آموخته ی کارشناسی علوم تربیتی (مدیریت برنامه ریزی آموزشی)

رابطه خانه و مدرسه تعاملی دوطرفه است . هر دو نهاد تربیتی باید به نقش خود عمل کنند تا تعلیم و تربیت ثمربخش شوند. وجود معلمان با صلاحیت در مدارس، خلاء وجود پدر و مادر را پر نمی کند و وجود والدین توانا وقابل نیز نمی تواند جای مدرسه را بگیرد. همکاری و هماهنگی این دو نهاد مهم در یک برنامه واحد و منسجم می تواند ثمربخش باشد. یکی از نمود های تعاملات خانواده و مدرسه، وجود انجمن اولیا و مربیان می باشد. برای گسترش همکاری اثربخش، نقطهی آغاز این کار، مستلزم ایجاد پیوند بین موقعیت کنونی والدین و حرکت به سوی حمایت ممکن است. برای رسیدن به این منظور، ایجاد اعتماد، نشان دادن احترام، ترغیب ساختن و حفظ ارتباط دو جانبهی حیات است. روشن است که چالشهایی در این امر وجود دارد اما رویکرد مشارکتی هم برای امروز و هم فردای کودکان مفید است. برای مشارکت انجمن اولیا در امور مدرسه ، تدوین راهبردی مبتنی بر سازمان دهی و اتخاذ سیاست ها و خط مشی هایی که بتواند مشارکت حد اکثری انجمن اولیا و مربیان را به دنبال داشته باشد ، از اهمیت و ضرورت خاص برخوردار است . البته سیاست مشارکتی باید با سیاست های تغییر نگرش مدیران و اولیا و مربیان نسبت به برقراری ارتباط با هم افزایش انگیزه در آنها همراه باشد تا نتایج اثر بخش حاصل شود در این راستا پیشنهاد می گردد منابع و امکانات انجمن اولیا و مربیان برای اجرای برنامه های مرتبط با جذب مشارکت های اولیا افزایش یابد و معلمان در مورد توانایی و ظرفیت عظیم انجمن اولیا و مربیان در آموزش و پرورش کودکان و نوجوانان آگاه گردند و با جدیت بیشتری در این انجمن فعالیت نمایند.

انجمن اولیا و مربیان، مدارس، پیشرفت تحصیلی، آموزش و پرورش