دل آرام صادقی - کارشناسی، زیست شناسی، تهران
سمیه جوانقشلاقی - کارشناسی ارشد، مهندسی مکاترونیک، آذربایجان شرقی، تبریز
نگار سلامی کرکج - کارشناسی ارشد،مدیریت بازرگانی، آذربایجان شرقی، تبریز

از آنجا که آموزش و پرورش زیربنای رشد همه جانبه جامعه است و از طرف دیگر، هدف اصلی آموزش نیز رشد فکری یادگیرندگان است، در نتیجه آموزش و پرورش مسول و ملزم است به پرورش افرادی که اندیشه انتقادی و خلاق دارند و در حل مسئله و گشودن گره ها و معضلات توانا هستند تاکید ورزد. در واقع رسالت جدید نظام های آموزشی متناسب با ویژگی های عصر فعلی ، قادر ساختن نسل جدید به گشت و گذار جدی، جهت دار و هدفدار در منابع بی حد و حصر اطلاعاتی است که مهم ترین پیش نیاز آن را باید مجهولات و پرسش های فرد دانست. دستیابی به چنین نظام های آموزشی منوط به وجود فراگیرندگانی خلاق و فعال است که در مورد انواع مهارت های اجتماعی، به خصوص مهارت های تفکر انتقادی و پرسش کردن، و اثرات این مهارت ها در تعاملات اجتماعی، دانش و آگاهی لازم را داشته باشند .یکی از مهم ترین شیوه های یادگیری را پرسش کردن می دانند، از این رو محیط های آموزشی باید تمام تلاش خود را برای ارتقای روحیه پرسشگری دانش آموزان به کار بندد، اما با وجود اهمیت آموزشی سوال پرسیدن، معمولا تعداد سولات دانش آموزان به شدت اندک است. در واقع، تعداد کمی از دانش آموزان به طور خودکار سولات سطح بالا یا باز می پرسند. مطالعات نشان می دهد که دانش آموزان از طرح سوال اجتناب می کنند. ازاین رو، شناسایی و تقویت عوامل موثر بر ارتقای روحیه پژوهش و پرسشگری فراگیرندگان اهمیت زیادی دارد. از جمله این عوامل می توان به محتوای آموزشی، روش معلمان اشاره کرد. در این مقاله به بررسی راهکارهای درون مدرسه ای برای پروش روحیه پژوهشی و پرسشگری در دانش آموزان پرداخته می شود.

پژوهش، پرسشگری، نوآوری، دانش آموز.