مهران علی الحسابی - دانشیار، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم وصنعت ایران، تهران، ایران
محبوبه مزارعی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم وصنعت ایران، تهران، ایران

گردشگری تاریخی سهم بسزایی در انتقال فرهنگ داشته و فرصت نفوذ شهرها در محیط رقابتی را امکان پذیر کرده است. یکی از اقداماتی که در راستای حفاظت از بافت های تاریخی می شود طراحی مسیرهای پیاده در بافت های کهن است. ارزیابی کیفیت پیاده راه ها در تجدید حیات مراکز شهرها بسیار بااهمیت است. رتبه بندی مسیرهای پیاده در بافت های تاریخی، نقاط قوت و ضعف شهرهای مختلف در جذب گردشگر را آشکار می کند و نکات ارزشمندی را برای توسعه گردشگری ارائه می دهد. هدف از این پژوهش، بررسی تطبیقی تجارب مختلف در طراحی پیاده راه در بافت های تاریخی با تاکید بر گردشگری فرهنگ مبنا بوده و به دنبال پاسخ به این سوال است که رتبه بندی پیاده راه ها براساس شاخص های گردشگری فرهنگ مبنا به چه صورت است؟ این پژوهش با روش توصیفی   تحلیلی و با رویکرد کمی، با استفاده از روش تصمیم گیری چندمعیاره مارکوس، به رتبه بندی پیاده راه ها پرداخته و سنجه ها را در زیرمجموعه عوامل عملکرد، حرکت ودسترسی، کالبدی، زیست محیطی، آسایش و راحتی، و ارزش های اجتماعی و فرهنگی، با استفاده از روش بهترین بدترین، وزن دهی کرده است. یافته های پژوهش نشان می دهند که سنجه های تعداد موزه ها و آثار تاریخی کثرت کاربری های فرهنگی و تعداد عرصه های عمومی موجود برای وقوع فعالیت، اهمیت بیشتری به نسبت سایر سنجه ها دارند. همچنین، نتایج رتبه بندی پیاده راه ها حاکی از آن است که پیاده راه تربیت تبریز با امتیاز عملکرد مطلوب ۰.۷۲۹رتبه اول را کسب کرده و پس از آن، پیاده راه جنت مشهد با امتیاز ۰.۵۰۱ و پیاده راه ۱۵ خرداد تهران با امتیاز ۰.۴۸۲ رتبه های دوم و سوم را به دست آورده اند

گردشگری فرهنگ مبنا, رتبه بندی, مقایسه تطبیقی, پیاده راه