ارزیابی جای پای اکولوژیک حمل و نقل شهرستان رشت

امروزه با مطرح شدن توسعه پایدار، برنامه ریزی برای جوامع بدون دیدگاه همه جانبه به توسعه امکان پذیر نمی باشد. یکی از مباحث اصلی توسعه پایدار شهری، نظریه حمل و نقل پایدار است که به عنوان یک راهبرد مورد توجه برنامه ریزان جوامع شهری قرار گرفته است. سهم بالای بخش حمل و نقل در مصرف انرژی و تاثیرات مستقیم آن بر محیط زیست، نشانگر اهمیت این مبحث در توسعه پایدار است. شاخص جای پای اکولوژیک، امروزه به عنوان یک شاخص مهم پایداری کاربری زمین، برای ارزیابی پایداری و توسعه پایدار مورد استفاده قرار می گیرد. یکی از بخش های اصلی این شاخص بخش حمل و نقل است. از این رو در این پژوهش با استفاده از روش جای پای اکولوژیک به بررسی جای پای اکولوژیک حمل و نقل در شهرستان رشت پرداختیم. بر اساس محاسبات سرانه جای پای اکولوژیک حمل و نقل شهرستان رشت 0/1475 هکتاراست، که با توجه به جمعیت شهرستان کل جای پای حمل و نقل 126565/4934 هکتار می باشد. با توجه به مساحت شهرستان رشت، منطقه از نظر حمل و نقل، ناپایدار بوده و در حال آسیب رسانی به محیط زیست می باشد.

Keywords:

جای پای اکولوژیک , حمل و نقل , توسعه پایدار , شهرستان رشت