تأثیر فرهنگ ایمنی سازمان در بروز تصادفات در میان رانندگان شاغل اتوبوسرانی

فرهنگ ایمنی به عنوان جزئی از فرهنگ سازمانی، بر ایمنی و بهداشت کارکنان موثر است. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین ابعاد فرهنگ ایمنی سازمان و تصادفات رانندگی خودگزارشی در بین رانندگان شاغل اتوبوسرانی حمل و نقل عمومی تهران میباشد. این مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی 168 نفر از رانندگان مرد انجام شده است. نمونه ها به نسبت جمعیت شاغل در هر سامانه یا منطقه اتوبوسرانی و به طور تصادفی انتخاب شدند. در این مطالعه اطلاعات از طریق پرسشنامه های دموگرافیک و فرهنگ ایمنی جمعآوری شدند. پرسشنامه فرهنگ ایمنی در مطالعه دیگری از محقق از نظر روایی و پایایی در بین رانندگان اتوبوس تائید شده است. دادههای جمعآوری شده با استفاده از همبستگی اسپیرمن و کای مجذور در نرم افزار SPPS16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. بر طبق نتایج 29/8% از رانندگان در سه سال گذشته با 4 تصادف یا بیشتر درگیر شده اند. بررسی روابط بین ابعاد فرهنگ ایمنی و درگیری در تصادفات نیز نشان داد ارتباط معنی داری بین سبک رهبری و ارزشهای شرکت، تعهد مدیریت و خط مشی ایمنی و درگیری در تصادفات خودگزارشی وجود دارند. همچنین نتایج نشان داد که ارتباط معنیدار و معکوسی بین فاکتور کنترل و درگیری در تصادفات خودگزارشی وجود دارد. بنابراین درگیر شدن رانندگان در تصادفات میتواند از طریق نظارت و بازرسیهایی فنی از وسایل نقلیه و کلیه مسیرها از سوی شرکت اتوبوسرانی کاهش یابند.

Keywords:

فرهنگ ایمنی , سازمان , تصادفات , رانندگان شاغل , اتوبوس