دگردیسی معماری: از طراحی پایدار تا اقتصاد چرخشی

در زمینه محیط انسان ساخت، مفهوم طراحی پایدار از تمرکز بر به حداقل رساندن اثرات زیست محیطی به یک رویکرد جامع تر که کل چرخه عمر ساختمان ها را در نظر می گیرد، تغییر یافته است. ظهور اصول اقتصاد چرخشی در معماری نشان دهنده یک تغییر الگو به سمت شیوه های احیا کننده است که بر کارایی منابع، کاهش ضایعات و ایجاد سیستم های حلقه بسته تاکید دارد. تغییرات اقلیمی و آب و هوایی، کمبود منابع، و محدودیت های شیوه های ساخت و ساز خطی بر ضرورت اتخاذ اصول اقتصاد چرخشی یک محیط انسان ساخت برای معماران تاکید شده است. هدف از این پژوهش بررسی و پیشنهاد روش شناسی برای ادغام یکپارچه اصول اقتصاد چرخشی در شیوه های معماری است که چارچوبی جامع برای طراحی، ساخت و بهره برداری پا یدار در اختیار معماران قرار می دهد.این پژوهش بر رابطه همزیستی بین پایداری و دایره گرایی در عملکرد معماری تاکید می کند و بر پتانسیل معماران برای خدمت به عنوان عوامل تغییر مثبت در مواجهه با چالش های محیطی تاکید می کند. علاوه بر این، این مقاله تاثیر پیشرفت های تکنولوژیکی، نوآوری مواد و رویکردهای مشارکتی را درشکل دهی مسیر معماری تحول آفرین در نظر می گیرد. در نهایت، کاوش در معماری و اقتصاد چرخشی بینش هایی را در مورد یک تغییر پارادایم ارائه می دهد که فراتر از زیبایی شناسی و عملکرد صرف است. یافته ها شامل رویکردهای ملموس برای معماران برای انتقال از مدل های پایداری معمولی به مدل های اقتصاد چرخشی با تاکید بر استراتژی های طراحی برای طول عمر، سازگاری، و کارایی مصالح است.

Keywords:

اقتصاد چرخشی , معماری پایدار , طراحی چرخشی , پایداری