نسرین رمضانی - دانشگاه الزهرا
مهشید دژن - ندارند
سید امیر حسین مرتضوی - ندارد
مژگان بقایی برزآبادی - ندارد
زهرا احدی - ندارد
سعیده سادات خلیلی - ندارد

دیابت شایع ترین بیماری غدد درون ریز در جهان است که از روش های گوناگونی مثل ورزش و فعالیت بدنی برای درمان آن استفاده می شود. هدف از انجام پژوهش بررسی تاثیر تمرینات اینتروال با شدت بالا بر مقادیر سرمی گلوکز، شاخص مقاومت به انسولین، آیریزین و بیان ژن آن در بافت چربی زیرپوستی در موش های دیابتی نوع ۲ بود. تعداد ۲۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (۱۰-۸ هفته ای با وزن ۲۵۰-۲۷۰ گرم) انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه کنترل دیابتی و تمرین دیابتی تقسیم شدند. پس از آشناسازی، گروه تجربی تمرین با شدت بالا را به مدت ۴ هفته، ۵ روز در هفته و به مدت ۱۰ دقیقه به صورت اینتروال های ۱ دقیقه ای با سرعت ۳۰-۴۰متر در دقیقه انجام دادند. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، پس از ۱۲ ساعت ناشتایی مقادیرگلوکز و انسولین،آیریزین و بیان ژن آیریزین در بافت چربی زیرپوستی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری t مستقل تجزیه و تحلیل شدند. ۴ هفته تمرین اینتروال با شدت بالا باعث کاهش مقادیر سرمی گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین(۰۰۱/۰=p)، افزایش معنا دار مقادیر سرمی (۰۰۱/۰=p) و بیان ژن آیریزین (۰۰۴/۰=p) در بافت چربی زیرپوستی در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل شد. بنابراین، تمرینات اینتروال با شدت بالا می تواند گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین را در موش های دیابتی نوع ۲ کاهش دهد و باعث افزایش مقادیر سرمی و بیان ژن آیریزین بافت چربی شودو می توان از این نوع تمرینات برای کاهش مشکلات ناشی از دیابت نوع ۲، استفاده شود.

تمرینات اینتروال با شدت بالا, دیابت نوع ۲, آیریزین, بافت چربی زیرپوستی