امیدرضا صالحی - گروه علوم ورزشی، دانشگاه کردستان، کردستان، ایران
داریوش شیخ الاسلامی وطنی - گروه علوم ورزشی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
سید علی حسینی - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت، مرودشت، ایران

مقدمه: سالمندی با بروز اختلات شناختی و جسمی همراه است. با توجه به ابهام در اثر تعاملی تمرین و مکمل های آنتی اکسیدانی، هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات فیزیولوژی-روانشناختی تمرینات تناوبی شدید (HIIT) و مصرف ویتامین E (VE) در موش-های صحرایی آلزایمری شده با تری متیل تین (TMT) بود. روش ها: در این مطالعه تجربی ۵۰ سر موش صحرایی (سن ۱۸-۲۲ ماه؛ وزن ۲۸۰-۳۲۰ گرم) آلزایمری شده با تزریق صفاقی mg/kg ۱۰ TMT به گروه های (۱) TMT، (۲) شم/حلال ویتامین E (Sham)، (۳) VE، (۴) HIIT (۹۰-۹۵ درصد حداکثر سرعت بیشینه) و (۵) HIIT+VE تقسیم شدند. تعداد ۱۰ سر موش صحرایی سالم برای بررسی اثر TMT بر متغیر های تحقیق در گروه HC قرار گرفتند. تمرینات HIIT به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته انجام شد. ویتامین E برای این مدت با دوز mg/kg ۳۰ به صورت خوراکی به موش های صحرایی خورانده شد. نتایج: در گروه های HIIT و HIIT+VE شاخص های تن سنجی، وزن غذای دریافتی، اضطراب و افسردگی به طور معنی داری کمتر و توان هوازی، تعادل حرکتی، آستانه تحمل درد بیشتر از گروه TMT بود (۰۵/۰≥P). در گروه VE وزن چربی احشایی، وزن غذای دریافتی، اضطراب و افسردگی به طور معنی داری کمتر از گروه TMT بود (۰۵/۰≥P). توان هوازی در گروه های HIIT و HIIT+VE به طور معنی داری بیشتر و اضطراب و افسردگی به طور معنی داری کمتر از گروه VE بود (۰۵/۰≥P). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین HIIT، VE و تمرین HIIT+VE دارای اثرات بهبود دهنده شاخص های آنتروپومتریکی، عملکرد جسمانی و روانشناختی است؛ اما اثرات عملکرد جسمانی و روانشناختی تمرین HIIT به مراتب قوی تر از اثر ویتامین E بود.

تمرین, ویتامین E, عملکرد جسمانی, عملکرد روانشناختی, بیماری آلزایمر