عباسعلی گائینی - استاد دانشگاه تهران
نسرین رمضانی - دکتری فیزیولوژی ورزش دانشگاه تهران
لیلا شفیعی نیک - دکتری فیزیولوژی ورزشی

هدف: گیرنده ایکس آلفا در متابولیسم گلوکز نقش دارد. از طرف دیگر، انتقال گلوکز در کبد توسط انتقال دهنده شماره ۲ گلوکز انجام می شود. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی تغییرات بیان ژن های گیرنده ایکس آلفا، انتقال دهنده شماره ۲ گلوکز کبدی و شاخص مقاومت به انسولین پس از ۸ هفته تمرین هوازی در موش های صحرایی نر دیابتی نوع۲ طراحی شد. روش شناسی: هجده سر موش صحرایی نر ۸ هفته ای (با میانگین و انحراف معیار وزنی ۱/۱۳±۶/۲۳۳ گرم) به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. موش ها با استفاده از داروی نیکوتین آمید و استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. پنج روز پس از تزریق، تست دیابت با نوار قند خون انجام شد. موش های با سطح گلوکز ۱۲۶-۴۰۰میلی گرم/ دسی لیتر به عنوان نمونه انتخاب شدند. موش ها در دو گروه کنترل و تمرین قرار گرفتند. برنامه تمرینی ۸ هفته ای شامل دویدن با سرعت ۱۰-۲۵ متر/دقیقه، شیب ۵%، به مدت ۱۵-۴۰ دقیقه و ۵ جلسه در هفته بود. یافته ها: القای دیابت باعث افزایش وزن(۰۰۱/۰p=) موش ها شد. وزن عضله نعلی(۰۰۱/۰p=) و مقادیر هموگلوبین گلیکوزیله(۰۰۰/۰p=) در گروه تمرین بطور معنادار بیشتر و مقادیر گلوکز(۰۰۰۱/۰p=)، انسولین(۰۰۲/۰p=) و شاخص مقاومت انسولینی(۰۰۲/۰p=) در گروه تمرین بطور معناداری کم تر بود. تفاوت معناداری در بیان ژن های انتقال دهنده گلوکز و گیرنده ایکس آلفا بین دو گروه پس از مداخله تمرینی مشاهده نشد. نتیجه گیری: به نظر می رسد ۸ هفته تمرین هوازی با شدت ۶۰-۸۰ درصد VO۲max می تواند تغییرات متابولیکی مثبت در موش های دیابتی نوع۲ ایجاد کند اما در بیان ژن های انتقال دهنده گلوکز و گیرنده ایکس آلفا کبدی تغییری ایجاد نمی کند.

دیابت, تمرین هوازی, انسولین, RT-PCR