ارتباط بین اختلالات تغذیه ای، آمنوره و رضایت از بدن در زنان میان سال ورزشکار و غیر ورزشکار

هدف: افزایش سن در زنان و بروز آمنوره می تواند منجر اختلالات تغذیه ای و به دنبال آن چاقی و ناخرسندی زنان از تناسب اندام خود شود. هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی رابطه بین اختلالات تغذیه ای، آمنوره و نارضایتی از شکل بدن در زنان میان سال ورزشکار و غیر ورزشکار بود. روش شناسی: به این منظور ۴۳۴ زن (۱۰۸ ورزشکار و ۳۲۶ غیر ورزشکار) بین سنین ۵۰-۳۵ در این پژوهش شرکت کردند. داده های پژوهش به وسیله پرسشنامه های جمعیت شناسی، بررسی سابقه فعالیت ورزشی، وضعیت قاعدگی، نگرش غذایی-۲۶ گزینه ای و مقیاس تصویری شکل بدن جمع آوری شد. قد و وزن به منظور تعیین BMI واقعی، ادراک شده و دلخواه اندازه‎گیری شد. داده ها با آزمون های یومان ویتنی و همبستگی اسپیرمن مورد آنالیز قرار گرفت. یافته ها: یافته‎ها نشان داد بین اختلال تغذیه و آمنوره ثانویه در دو گروه، تفاوت معنی داری وجود نداشت. در حالی که بین نارضایتی از شکل بدن و فشار اجتماعی برای تغییر وزن و BMI واقعی بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده شد (۰۵/۰P<). میزان نارضایتی از شکل بدن و فشار اجتماعی برای تغییر وزن در زنان غیر ورزشکار بیشتر بود (۰۵/۰P<). نتیجه گیری: به طورکلی به نظر می رسد ورزش کردن می تواند در کاهش اختلالات تغذیه ای و نارضایتی از بدن برای افزایش عملکرد یا تناسب اندام نقش داشته باشد.

Keywords:

آمنوره ثانویه , اختلال تغذیه , شاخص توده بدن , تصویر بدنی , زنان ورزشکار