سنجش عوامل موثر بر ترویج پیاده مداری با رویکرد توسعه پایدار با بکارگیری تکنیک تحلیل سلسله مراتبی فازی (نمونه موردی: منطقه 3 شهرداری تهران)

انقلاب صنعتی و سلطه روز افزون اتومبیلها بر شهرها موجب کمرنگ شدن بحث پیاده مداری و حضور عابرین پیاده در شهرها گردید. از سوی دیگر، جمعیت رو به رشد شهرها و همچنین سهم روزافزون معابر سواره در ساختار شهر ، مشکلات عدیدهای را برای شهرها پدیدار ساخت. در شهرسازی معاصر ایران، نیازها و حقوق طبیعی انسان پیاده، کمتر مورد توجه برنامه ریزان و طراحان شهری بوده و معابر پیاده نه به عنوان بخشی مستقل از فضاهای شهری، بلکه به عنوان تابعی از حرکت سواره به حساب آمده است. همین امر سبب ایجاد مشکلات عدیده ترافیکی، زیست محیطی، اجتماعی و ... در شهرها گردیده است. هدف از این پژوهش، ارزیابی و اولویتبندی شاخصهای تاثیرگذار بر ترویج پیادهمداری و تعیین نقش پیادهروها در توسعه پایدار شهری است. از این رو منطقه 3 از شهرداری تهران به دلیل داشتن برخی از مهمترین محورهای پیاده در سطح شهر انتخاب شده است. در این راستا در پژوهش حاضر، روش تحقیق بر اساس هدف، از نوع کاربردی و براساس روش و ماهیت، توصیفی - تحلیلی و روش تجربی - پیمایشی است. بنابراین، به منظور شناخت صفات و ویژگیها و برقراری ارتباط بین شاخصها، روش پیمایشی، همچنین در تبیین ادبیات و سوابق موضوع تحقیق و ارائه مدل تحلیلی از مطالعات کتابخانهای و برای جمع آوری اطلاعات با توجه به ماهیت تحقیق از روشهای میدانی استفاده شده است. در این راستا ابتدا یک مدل تحلیلی سه سطحی از عوامل موثر بر ترویج پیاده مداری متشکل از 5 معیار اصلی و 21 زیرمعیار ارائه شده است. سپس هریک از این شاخصها با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی (Fuzzy AHP) مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفته و در پایان نیز راهکارها و اصلاحاتی برای گسترش پیاده مداری و به تفکیک هریک از معیارهای مورد بررسی ارائه میگردد. نتایج مطالعات حاکی از آن است که معیارهای حمل و نقل و ترافیک، طراحی و منظر شهری و مدیریتی وکالبدی، به ترتیب بیشترین میزان تاثیر را در ترویج پیاده مداری در منطقه 3 داشته اند.

Keywords:

پیاده مداری , توسعه پایدار , تحلیل سلسله مراتبی فازی , منطقه 3 شهرداری تهران , راهکارها و راهبردها