زهرا جعفری بابادی - دبیر
ملیکا کعبی - دبیر
مینا اشتری لرکی - دبیر
سیده محدثه شریف موسوی - دبیر

اصطلاح «الگوهای طراحی آموزشی» نشان دهنده آن است که طراحی آموزشی مفهومی کلی تر از مفهوم الگو و مدل است. اگرچه هر دو شامل مراحل و فرایندهایی در جهت رسیدن به هدف معینی هستند، اما طراحی آموزشی در بطن خود از الگوهای مختلفی استفاده می کند. به عبارت دیگر، الگوهای طراحی آموزشی مجموعه نظام مندی از الگوهای نیازسنجی، تعیین هدف، تدریس، ارزشیابی و غیره هستند که متناسب با موقعیت خاص تدارک دیده می شوند. الگوها مهم ترین عناصر یک فرایند را خلاصه می کنند و از تعمیم پذیری بیشتری برخوردارند؛ یعنی در موقعیت های بیشتری کاربرد دارند. حتی زمانی که حرف از الگوهای طراحی آموزشی است نیز نوعی تعمیم پذیری برای موقعیت های مختلف قائل شده ایم. این در صورتی است که طراحی آموزشی با توجه به شرایط و موقعیت های خاص انجام می شود. بنابراین، زمانی که از الگوها برای طراحی آموزشی استفاده می شود، باید آن ها را متناسب با موقعیت ویژه آموزشی تغییر داد. طراحی آموزشی، پیش بینی و تنظیم رویدادهای آموزشی بر اساس اهداف، محتوا و امکانات موجود با توجه به ویژگیها و ساخت شناختی دانش آموزان است. طراحی آموزشی، خواه مربوط به یک دروه کامل یا به یک جلسه ی آموزشی باشد، از اهمیت خاصی برخوردار است. توجه و دقت در تنظیم آن می تواند موجب کارایی و اثر بخشی تدریس شود. طراحی آموزشی ممکن است به دو صورت خرد و کلان، انجام گیرد. طراحی در سطح کلان مربوط به شورای برنامه ریزی درسی و متخصصان آموزشی است؛ اما طراحی در سطح خرد، کلا بر عهده ی معلم است. در فرآیند طراحی خرد، توجه باید بیشتر به حصول صلاحیتها و قابلیتهای مورد انتظار، جلب شود و با نگرشی سیستمی و نظام مند، مجموعه ی عناصری را که در یادگیری دانش آموزان موثرند، در نظر گرفت. معلم باید کل محتوای آموزشی را به اجزای قابل تدریس که معمولا به نام «جلسات درس یا تدریس» نامیده می شود، تقسیم کند و مشخص سازد که بر اساس زمان منظور شده، چند جلسه یا ساعت در طول ترم و یا سال تحصیلی تدریس خواهد داشت و در هر جلسه چه موضوعی و با چه اهدافی دنبال خواهد شد.

ویژه آموزشی-موقعیت های خاص