شیما دهقان زاد - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه هنر اصفهان

بررسی تاریخ شهرسازی ایران نشان می دهد که شهرها در گذشته از قابلیت پیاده مداری بالایی برخوردار بوده و پیاده روی به دلیل هزینه کم و دسترسی آسان برای همه، به عنوان اصلی ترین الگوی جابجایی در محلات شهر به شمار می آمده است؛ اما پس از انقلاب صنعتی و سلطه اتومبیل، فقدان فضاهای پیاده محور، شهرها را دچار مشکل نمود و برنامه ریزان و طراحان شهری را ناگزیر به ارائه راهکارهایی برای احیای این فضاها کرد. محله باغملی شهرضا نیز به عنوان قدیمی ترین محله و هسته اولیه تشکیل دهنده شهر، از بافتی ارگانیک برخوردار بوده و پتانسیل بالایی برای پیاده مداری دارد که امروزه به دلیل فرسودگی های اجتماعی و کالبدی سرزندگی خود را از دست داده و نیاز به احیا دارد. از این رو در راستای هدف پیاده مداری این محله و با تاکید بر نتایج حاصل از پژوهش، راهکارهایی در جهت طراحی محله باغملی شهرضا به عنوان الگوی پیاده مداری ارائه شده و به عنوان نمونه یک پیاده راه در راستای ساختار اصلی محله (بازار) طراحی گردیده است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نوع نمونه های موردی- میدانی است و برای بررسی، از تحلیل کمی و کیفی به طور همزمان استفاده می کند.

پیاده مداری، پیاده راه، کیفیت های محیطی، محله باغملی شهرضا