تعمیم هایی بر مدلسازی تعادل ترافیکی شبکه و مقایسه ی اهمیت نسبی آنها: مدلسازی چندمعیاره ی چندرده ای، استفاده از مدلهای مقدار حدی تعمیم یافته و مدلسازی مخلوط

تعدیل فرضیات مدلهای تحلیل شبکه های حمل ونقل و نزدیکتر کردن این فرضیات به رفتار واقعی انتخاب مسیر، افزایش دقت پیش بینیها از الگوی ترافیک را به همراه خواهد داشت. به علاوه، افزایش درجهی حساسیت در مدلسازی تعادل ترافیکی از این جهت از نقطه نظر برنامه ریزی میتواند حائز اهمیت باشد که امکان ارزیابی و پیش بینی اثرات اجرای طیف گستردهتری از سیاستهای مدیریت عرضه و تقاضا را به برنامه ریزان حمل ونقل میدهد. این پژوهش بر ارائه ی تعمیم هایی بر مدلسازی رفتار انتخاب مسیر و تعدیل برخی فرضیات رویکردهای پیشین اختصاص خواهد یافت. مهمترین این تعمیم ها عبارتند از: افزایش تعداد متغیرهای توصیفی به منظور افزایش توان توصیفی مدل انتخاب مسیر و نیز تفکیک مدلسازی رفتارِ کلاسها (ردهها)ی مختلف مسافران به لحاظ ویژگیهای درآمدی و احیاناً تجهیز به سیستمهای اطلاعرسانی، استفاده از مدلهای تعمیم یافته ی لوجیت با قابلیت نمایش همبستگی میان مطلوبیت تصادفی گزینه ها (مسیرها) و نیز مراجعه به مدلهای با ضرایب تصادفی یا همان مدلهای انتخاب مخلوط به منظور لحاظ نمودن تنوع تصادفی سلیقه (ذائقه) در انتخاب مسیر و توزیع ناهمگونی در حساسیت نسبت به متغیر زمان سفر مسیرها بر روی جمعیت استفاده کنندگان شبکه. چهارچوب نظری مدلهای پیشنهادی تشریح و فرمول بندیِ مسألهی تخصیص ترافیک تصادفی چندردهای در قالب یک مسأله ی نقطه ثابت ارائه شده است و با اجرای مدلهای پیشنهادی بر روی شبکه های آزمایشی، اهمیت و تأثیر نسبی تعمیم های مذکور بر نتیجه ی حل مسأله ی تخصیص ترافیک مورد مطالعه قرار گرفته است.

Keywords:

تعادل ترافیکی شبکه , تخصیص ترافیک چندمعیاره ی چندرده ای , مدل های لوجیت تعمیم یافته مدلهای انتخاب با ضرایب تصادفی