میثم نوروزی - استادیار حقوق بین الملل عمومی، گروه حقوق، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران. (مسوول مکاتبات)
مهدی اسکندری خوشگو - دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق بین الملل، موسسه آموزش عالی عمران و توسعه، همدان، ایران.

از مهم ترین مسائل پیش روی تمدن بشری در قرن حاضر، می توان به مقوله جلوگیری از جنگ های هسته ای و اجتناب از تغییرات آب و هوایی اشاره نمود. هدف از این پژوهش بررسی تاثیرات خلع سلاح هسته ای بر تغییرات آب و هوایی از منظر حقوق بین الملل است. این پژوهش بر پیوندهای بالقوه بین انرژی هسته ای به عنوان گزینه ای برای کاهش تغییرات آب و هوایی و خلع سلاح هسته ای تمرکز دارد و به ترتیب به مباحثی همچون خطرات هسته ای فعلی، مقیاس چالش هسته ای – اقلیمی، امنیت هسته ای و ارتباط آن با انرژی هسته ای، عدم تکثیر و خلع سلاح، مدیریت خلع سلاح هسته ای و گام های اساسی برای رسیدگی به چالش های اشاعه و خلع سلاح و پیوندهای سیاسی بین حفظ و تقویت رژیم جهانی منع اشاعه، خلع سلاح هسته ای و رشد انرژی هسته ای در مقیاس بزرگ پرداخته است. استفاده از انرژی هسته ای، تقاضاهای بی سابقه ای را برای سیستم های جهانی برای راستی آزمایی، کنترل و امنیت مواد هسته ای قابل استفاده از سلاح ایجاد می کند. کاهش یا رها سازی یا تخلیه بسیاری از تجهیزات و تسلیحات هسته ای و ممنوعیت نهایی آن ها نیز نیازمند رویکردهای جدیدی برای مدیریت ذخایر عظیم جهانی مواد هسته ای قابل استفاده از سلاح است. جامعه بین المللی باید اقداماتی انجام دهد تا انرژی هسته ای بتواند در مدت طولانی به کاهش تغییرات آب و هوایی کمک نماید. در نتیجه چنین اقداماتی، خلع سلاح هسته ای، عملی تر و مطلوب تر می گردد و پایه های جهانی را می سازد که در آن فناوری هسته ای به توسعه پایدار کمک می کند در حالی که سلاح های هسته ای شروع به محو شدن از صحنه می کنند.

امنیت هسته ای، انرژی هسته ای، تغییرات آب و هوایی، خطرات هسته ای، خلع سلاح هسته ای.