محمدعلی یوسفی - کارشناسی تربیت بدنی دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجایی تهران، ایران.

در عصری که ورزش و تربیت بدنی به شکل یک سرگرمی و تفریح در بیشتر مناطق جهان تبدیل شده و کسی به عنوان یک مادهی درسی مهم به آن نگاه نمیکند و حتی از وقت آن برای تدریس سایر دروش استفاده میکند و مهمتر از کسی به نیازهای کودکان ضعیفتر توجه نکرده و رابطهی آنها با ورزش را در بهبودی و شناسایی و تقویت آنها بررسی نمیکند، در حالی که بیشتر دولتها دم از حقوق بشر و امثال آن میزنند، درباره ی تربیت بدنی و اهمیت آن بویژه در تشخیص و شناسایی کودکان مشکل دار و تقویت و درمان آنها نیازمند مطالعات بیشتر و برنامه های منظمتری هستیم تا با اعمال برنامه های به موقع علاوه بر این که از درد و رنج این قشر انسان و بی گناه بکاهیم بلکه به آنها شخصیتی اجتماعی بخشیده و با حمایت همه جانبه از آنها در راه ۱ بهبودی هر چه سریعتر آنها کوشا باشیم. این تصور کلی آموزشی، که به تمامی کودکان با نیازهای ویژه کمک شود تا بتوانند در مدرسه های همگانی شرکت کنند، اکنون مورد پیشتیبانی محاکم قضایی و قانون گذاری است. از این رو ضرورت دارد متخصصان پرورشی از نیازهای ویژه، علایق و تواناییهای دانش آموزان مبتلا به معلولیتهای جسمی، ذهنی، عاطفی آگاهی لازم را داشته باشند، آنان را درک کنند و بتوانند با آن روبرو شوند در مقاله ی حاضر نیز که با کمک گرغتن از منابع مختلف بدست آمده سعی بر آن است که اهمیت تربیت بدنی در تشخیص و درمان کودکان استثنایی بیش از پیش روشن شود.هدف این مقاله بررسی تربیت بدنی در آموزش کودکان استثنایی است و به روش مروری نگارش یافته است.

تربیت بدنی، آموزش کودکان استثنایی ، یادگیری