الناز ناصری - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقهای، دانشگاه علامه طباطبائی
علی خاکساری - دانشیار گروه برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشگاه علامه طباطبائی
محمود صفارزاده - استاد گروه مهندسی عمران- راه و ترابری، دانشگاه تربیت مدرس

انواع آلودگیهای محیطی، کاهش امنیت افراد پیاده، افزایش تلفات ناشی از سوانح رانندگی، پایین بودن میزان مطلوبیت محیطی از جمله مسایلی میباشند که در شهرها قابل رویت است. این در حالیست که بیشتر خیابانهای شهری ایران طوری طراحی شده اند که بیشتر در خدمت اتومبیلها میباشند تا نیازهای انسان. به بیان دیگر این خیابانها، خیابانهایی اتومبیل محور و ناکاملاند. طرح خیابان کامل یکی از راهبردهایی میباشد که میتواند در محلات امنیت، آسایش و دسترسی آسان برای هر فرد را فراهم آورد. همچنین اتومبیل سواران، افراد پیاده، دوچرخه سواران و رانندگان وسایل حملونقل عمومی می توانند به طور همزمان در خیابان کامل رفت و آمد کنند. در این مقاله ضمن معرفی مفهوم خیابان کامل ، با مطالعه موردی محله شهرک قدس امکان اجرای خیابان کامل در محلههای ایران بررسی میگردد. مقاله حاضر از نوع تحقیقات کاربردی است که با کمک روش کمی و کیفی انجام شده است. تجزیه و تحلیل داده های کمی با نرم افزار SPSS و تحلیل دادههای کیفی، با روش سنجشو تحلیل استراتژیک محیطی انجام شده است. نتایج حاصل از تحلیلها بیانگر قابلیت مناسب اجرای طرح خیابان کامل برای دستیابی به توسعه پایدار و همچنین ارتقای کیفی زندگی و افزایش سرزندگی در محله های شهری میباشد.

خیابان کامل، توسعه پایدار، محله