افشین شریعت مهیمنی - دکتری برنامه ریزی حمل ونقل، دانشکده عمران دانشگاه علم و صنعت ایران،
سید محسن بابایی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی حمل ونقل، دانشکده عمران دانشگاه علم و صنع
نوید کلانتری - دکتری برنامه ریزی حمل ونقل، دانشکده عمران دانشگاه علم و صنعت ایران،
محمد علی آرمان - کارشناسی ارشد برنامه ریزی حمل ونقل، دانشکده عمران دانشگاه علم و صنع

فرصت بحرانی یکی از پارامترهای مهم در تئوری جریان ترافیک است که به منظور محاسبه ی ظرفیت و تاخیر در تقاطع تخمین زده میشود. روشهای گوناگونی برای تخمین این پارامتر وجود دارد، با این حال تمامی آنها را میتوان به دو گروه قطعی و احتمالاتی تقسیم نمود. در روشهای قطعی یک مقدار فرصت بحرانی به تمامی رانندگان اختصاص داده میشود، در مقابل در روشهای احتمالاتی، احتمال اینکه هر راننده بر اساس خصوصیات خود، جریان ترافیک و تقاطع فرصتی با اندازه ی خاصی را قبول نماید تعیین میشود. سه روش گرین شیلدز، سیلوخ و راف برای محاسبه ی فرصت بحرانی به صورت قطعی وجود دارد. برای برآورد فرصت بحرانی در شهر تهران 2436 نمونه رفتار قبول فرصت رانندگان در چهار تقاطع نمونه در شرایط اشباع جمع آوری شده و مدلهای مبتنی بر سه روش گرین شیلدز، سیلوخ و راف بر اساس این داده ها کالیبره شده است. نتایج نشان میدهند مقدار فرصت بحرانی برای دو روش سیلوخ و راف مقادیر نزدیک به هم به دست آمده است. در مقابل مقدار این پارامتر بر اساس روش گرین شیلدز به مراتب کمتر از دو روش دیگر بوده است.

کالیبراسیون مدلهای تخمین فرصت بحرانی، مدل گرین شیلدز، مدل سیلوخ، مدل راف