شهریار افندی زاده - دانشیار، دانشکده عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران
نوید کلانتری - دکتری مهندسی برنامه ریزی و حمل ونقل، گروه پژوهشی حمل ونقل شاران
محمدرضا هاشمی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی برنامه ریزی و حمل ونقل، دانشگاه علم و ص

رشد مناطق شهری تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله تکنولوژی, ارتباطات و توسعه سیستم های حمل ونقل در چند دهه ی اخیر، امری اجتناب ناپذیر بوده است. رشد یک شهر به معنای افزایش جمعیت و سطح فعالیت های اقتصادی است که نهایتاً منجر به مهاجرت نیروی کار به آن مناطق و در نتیجه افزایش تراکم و شلوغی خواهد بود.رفع مشکلات شهری در راستای توسعه پایدار، نیازمند شناخت دقیق اندرکنش بین کاربری زمین و حمل و نقل می باشد. امروزه قالب های متعددی برای بررسی این اندرکنش بین کاربری زمین و حمل ونقل ارائه شده است. در این مقاله به بررسی 3 مدل یکپارچه کاربری زمین و حمل و نقل، که از لحاظ ساختاری متمایز می باشند، پرداخته می شود. این مدل هاعبارتند از (ITLUP, MEPLAN ,UrbanSim) که از جنبه های مختلفی از جمله شرایط فیزیکی سیستم و مراحل انجام فرآیند مدل سازی و قابلیت های سیاست گذاری ها مدل مورد بررسی قرار خواهند گرفت و از این حیث به منظور پیشنهاد ویژگی های مدلی کارا برای ایجاد این هماهنگی بین تغییرات تقاضا ناشی از اندرکنش تغییرات کاربری زمین و سیستم های حمل ونقلی برای شهر تهران پیشنهاد خواهند شد.

کاربری زمین، حمل ونقل، مدل های جاذبه ای UrbanSim،MEPLAN، ITLUP