امیرعباس برزگری - استادیار، گروه زیست شناسی دانشگاه مراغه، مراغه
میلاد زارع - کارشناس ارشد، گروه زیست شناسی، دانشگاه مراغه،مراغه
سپیده پرویزپور - استادیار، مرکز تحقیقات ریز زیست فناوری دارویی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز

استافیلوکوکوس اورئوس یک باکتری پاتوژن است که به دلیل مقاومت آن به آنتی بیوتیک ها مشکلات زیادی را در سلامت ایجاد کرده است . یکی از علل مقاوم شدن این باکتری ترشح یک آنزیم خارج سلولی بنام بتالاکتاماز است که باعث غیر فعال شدن آنتی بیوتیک های بتالاکتام می شود. مطالعات پیشین نشان داده اند که گیاه خوشاریزه توانایی از بین بردن سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک این باکتری را داراست . بنابراین ، هدف از مطالعه حاضر بررسی داکینگ مولکولی ترکیبات گیاه خوشاریزه با پروتئین بتالاکتاماز استافیلوکوکوس اورئوس برای یافتن ترکیبات مهاری احتمالی این آنزیم بود. برای انجام داکینگ مولکولی پس از آماده سازی لیگاندهای گیاه و آنزیم بتالاکتاماز از نرم افزار PyRx استفاده شد. سپس ترکیباتی از گیاه که بیشترین انرژی اتصال را داشتند انتخاب شدند. در مرحله بعد بررسی فارماکوکینتیک و سمیت دو ترکیب منتخب به ترتیب توسط پایگاه های داده آنلاین Swiss-ADME، admetSAR ۲.۰ و ProTox- II انجام شد. نتایج نشان داد که دو ترکیب Spathulenol) و (beta-Caryophyllene oxide دارای بیشترین انرژی اتصال با جایگاه فعال بتالاکتاماز بودند. اگرچه دو ترکیب از نظر ویژگیهای فارماکوکینتک نسبتا مناسب بودند ترکیب Spathulenol در مطالعات بیشتر سمیت کلیوی و در موشهای بزرگ آزمایشگاهی سمیت حاد نشان داد. در نتیجه ، تنها ترکیب beta-Caryophyllene oxide را می توان به عنوان کاندیدای مهار کننده بتالاکتاماز معرفی کرد.

استافیلوکوکوس اورئوس، بتا لاکتاماز ، خوشاریزه، داکینگ مولکولی