برنامه ریزی آموزش عالی و چالشهای میان رشته ای شدن
عنوان مقاله: برنامه ریزی آموزش عالی و چالشهای میان رشته ای شدن
شناسه ملی مقاله: JR_EPSJ-1-1_003
منتشر شده در در سال 1391
شناسه ملی مقاله: JR_EPSJ-1-1_003
منتشر شده در در سال 1391
مشخصات نویسندگان مقاله:
خلاصه مقاله:
میان رشتهگرایی، علامتی از بحران رویکردهای سنتی به علم ورزی و مدلهای متعارف برنامهریزی آموزشی ودرسی و ساختارهای معمول دپارتمانها وتخصصهای دانشگاهی است. هدف از این مقاله، شناخت زمینههای پیدایی وبرآمدن میان رشتهای شدن، پیشرانهای آن، ظرفیتها ومحدودیتها و آسیب پذیریها، و سرانجام الزامات وبایستههای آن با تاکید بر برنامهریزی آموزش عالی است. روش تحقیق فراتحلیل کیفی تحقیقات قبلی به منظور افق گشایی برای فعالیتها و برنامههای دانشگاه وآموزش عالی در ایران به کار رفته است. هشت دسته عوامل موثر به شرح ۱. تحولات ساختی – کارکردی در علم، ۲. تحولات کلان پارادیمی، ۳. تحولات فناوری اطلاعات وارتباطات، ۴. تحولات انتظارات بیرونی از علم، ۵. تحولات ناشی از کشش تقاضا، ۶. عامل جهانی شدن، ۷. تحولات نهادی و ۸. عامل فناوری شناسایی شد. ظرفیت ها و محدودیتهای هر یک از رویکردهای رشته ای و میان رشته ای هم سنجی شد. علم جلودار سرحدی، علمی پیشرو در کرانهای نوپدید دانش بشری، رهیافتی پیشرو برای توسعه جهان اجتماعی با مرجعیت علم است و بدون پارادایم میان رشته ای و رویکرد شبکه ای قابل پی جویی نیست. با وجود کاراییهای فراوان فعالیت میان رشتهای به دلیل معرضها و آسیبپذیریها، لازم است در این فعالیتها احتیاط کرد. هفت گروه از بایستههای راهبردی فعالیتهای آموزشی و پژوهشی میان رشتهای به همراه ساز وکارهای اجرایی به دست آمد. میان رشتهای شدن مستلزم رویکرد فلسفه علم پیچیدهای است که تمایزات علم را با تشابهاتشان تالیف میکند.
کلمات کلیدی: برنامه ریزی آموزش عالی, تحولات علم ورزی, میان رشته ای شدن, علم جلودار سرحدی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/2007579/