فاطمه السادات قابوس - گروه تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز ، ایران
سید عبدالرضا کاظمینی - گروه تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.
مهدی زارعی - گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.

به­منظور ارزیابی برهم کنش قارچ­ریشه Funneliformis mosseae بر ویژگی­های مورفوفیزیولوژیک و بیوشیمیایی جو (Hordeum vulgare L.)، آزمایشی مزرعه­ای به صورت اسپیلیت پلات در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز اجرا شد. فاکتور ها شامل سطوح شوری آب (شاهد (۴/۰)، ۴، ۸ و ۱۲ دسی­زیمنس بر متر) به­عنوان فاکتور اصلی و قارچ ریشه (با قارچ و بدون قارچ) به­عنوان فاکتور های فرعی بودند. نتایج نشان داد که افزایش شوری باعث کاهش صفات ارتفاع ساقه، تعداد سنبله در بوته، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک شد. تلقیح قارچ­ریشه در بالاترین سطح تنش شوری (۱۲ دسی­زیمنس بر متر) در اکثر صفات باعث بهبود و یا کاهش آثار سوء تنش گردید و با افزایش فعالیت آنزیم­های کاتالاز و سوپراکسیددیسموتاز، غلظت پتاسیم و نسبت پتاسیم به سدیم به ترتیب به میزان ۰/۸، ۷/۵، ۸/۳۰ و ۱/۱۳۱ درصد، منجر به بهبود ارتفاع بوته، تعداد سنبله در بوته، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک به ترتیب به میزان ۱/۸، ۴/۹، ۶/۶، ۲/۴، ۲/۲۰ و ۰/۱۱ درصد در مقایسه با تیمار بدون تلقیح شد. همچنین، تلقیح بذر با قارچ­ریشه در بالاترین سطح شوری (۱۲ دسی­زیمنس بر متر) باعث کاهش ۲/۴۳ درصد غلظت سدیم در مقایسه با شرایط بدون تلقیح شد. نتایج این پژوهش نشان داد که تلقیح قارچ­ریشه می­تواند از طریق بهبود فعالیت آنزیم­های آنتی­اکسیدان و همئوستازی یونی، منجر به توسعه رشد و تحمل به شوری جو شود.

اجزای عملکرد, عملکرد, فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان, نسبت پتاسیم به سدیم