الهام آخوندی خضرآبادی - کارشناسی آموزش و پرورش ابتدایی
فاطمه عسکری نیا - کارشناسی راهنمایی و مشاوره
زهره عسکری فرد - لیسانس رشته علوم تربیتی

تدریس نوین و تدریس سنتی به عنوان دو رویکرد اساسی در حوزه آموزش و پرورش، نقش مهمی در فرایند یادگیری دانش آموزان ایفا می کنند. تدریس نوین با تاکید بر بهره گیری از فناوری های نوین، تعامل فعال دانش آموزان با محتوا، توجه به تفکر انتقادی و خلاقیت، و تنظیم آموزش بر اساس نیازهای فردی، به دنبال بهبود کیفیت آموزش و یادگیری است. از سوی دیگر، تدریس سنتی که بیشتر بر انتقال اطلاعات به صورت یک طرفه تمرکز دارد، هنوز هم جایگاه خود را در سیستم های آموزشی حفظ کرده است.در این مقاله، ما به مقایسه و بررسی دقیق تفاوت ها و اشتراکات بین این دو رویکرد مهم پرداخته ایم. با تحلیل اثربخشی هر یک از این رویکردها بر فرایند آموزش و یادگیری، ما به دنبال ارائه رویکردی منطقی و موثر برای بهبود کیفیت آموزش و ارتقاء عملکرد دانش آموزان هستیم. این مقاله می تواند به مدیران آموزشی، معلمان، و سایر افراد علاقه مند در حوزه آموزش و پرورش کمک کند تا تصمیمات بهتری در زمینه انتخاب رویکرد مناسب برای فرایند آموزش و یادگیری بگیرند و بهبودی مستمر را ترویج کنند.

تدریس سنتی، تدریس نوین، یادگیری