فاطمه عبدی - دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
سهیلا موسوی سیرجانی - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب، تهران، ایران
ماندانا منگلی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب، تهران، ایران.

نسخ خطی دربردارنده اطلاعات تاریخی، ادبی و عرفانی ارزشمندی برای پژوهشگران ادبی است. به طور خاص، یکی از این نسخ (با توجه به دو نسخه مورد استناد) اثر ارزشمند «سبع سنابل» عبدالواحد محمد بلگرامی (م: ۹۱۲ه.ق؟ یا ۹۱۵ه.ق؟) با موضوع عرفان و تصوف و شرح احوال صوفیان هندوستان است. در پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی سعی بر آن شده است تا شرحی مصحح و منقح از نسخ مذکور و محتوای این اثر برای علاقه مندان فراهم آید. «سبع سنابل» اثر میرعبدالواحد بلگرامی، منثور و شامل هفت سنبله به زبان پارسی، با محتوای عارفانه و شیوه ای استادانه و روان است. نثر این اثر ساده و در قسمت هایی مسجع است. غالب ابیات به کار رفته در متن، سروده مولف است. نویسنده در این اثر ضمن بیان عقاید خود، حکایاتی نغز و ناب را در موضوعات گوناگون عرفانی آورده و اصول عقاید خود را با آوردن آیات و احادیث مستحکم کرده است. بررسی دقیق این اثر، انعکاس هرچه بیشتر اصول عقاید عرفانی بلگرامی، همراه با نکات است؛ ازجمله آنکه صوفی متخلق به اخلاق حسنه همچون محبت، بشاشت، شجاعت، اغماض و... است.

عبدالواحد بلگرامی, فرقه چشتیه, سبع سنابل, نسخه شناسی, ساختار عرفانی