محمد خمیس آبادی - آموزگار ابتدایی، آموزش و پرورش شهرستان کنگاور
فاطمه خمیس آبادی - آموزگار ابتدایی، آموزش و پرورش شهرستان کنگاور

پژوهش حاضر با هدف تبیین الگوها و روش های تدریس رویکرد آموزش محور انجام شد. برنامه درسی تمام تجربیات فراگیران که منجر به بهسازی مهارت و راهبرد تفکر خلاقانه و منتقدانه، حل مسائل، همکاری با دیگران، خوب تعامل کردن، موثرتر نوشتن، یادگیری تحلیلی و رشد توانایی پژوهش برای حل مسائل را در بر می گیرد. برنامه درسی را همه فرصت های یادگیری عرضه شده به فراگیران و مشتمل بر تجاربی تعریف می کنند که فراگیران هنگام اجرای برنامه درسی با آن مواجه می شوند و شامل فعالیت هایی است که مربیان برای فراگیران طرح ریزی کرده و به صورت قابل تغییر و انعطاف پذیر در قالب یک سند مکتوب عرضه می کنند. در سال های اخیر مفهوم برنامه درسی گسترش یافته است، تا آنجا که برنامه تفصیلی کلیه فعالیت های یادگیری، انواع وسایل آموزشی، پیشنهاداتی در مورد راهبردهای یادگیری و شرایط اجرای برنامه را شامل شده است. این پژوهش از نوع پژوهش های کاربردی و شیوه بررسی آن نیز توصیفی- تحلیلی می باشد. همچنین از شیوه مطالعه منابع کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات و داده های پژوهش، استفاده شده است. نتایج بیانگر آن است که رویکردهای برنامه درسی را می توان به دو رویکرد کلی آموزش محور و پژوهش محور تقسیم کرد. در رویکرد آموزش محور به عینیت، منطق، تخصص و تجربه گرایی در برنامه درسی تاکید می کنند. در این رویکرد کتاب و محتوای درسی نقش اساسی و تعیین کننده ای دارد. یادگیری نیز عبارت است از دست یافتن به حقایق و اطلاعات علمی که یادگیرنده با تمرین و تکرار به آن نایل می شود. در این برنامه درسی، روشهایی که معلم به کار می برد مکانیکی و یک جانبه بوده و مطالب و محتوای کتابهای درسی که از قبل تعیین شده اند به روشهای گفتاری و نمایشی و فشار آوردن بر حافظه و تکرار مطالب، انبوهی از حقایق و اطلاعات را که صرفا محصول تفکر دیگران است به ذهن شاگردان منتقل می کند. دانش آموز در این رویکرد غالبا نقشی انفعالی و پذیرنده داشته و مجبور است بدون تفکر و تعمق و درک روابط منطقی میان پدیده ها و امور، مطالب را به شیوه ای طوطی وار به ذهن بسیارد و در مواقع لزوم آنها را دوباره به یاد آورد.

آموزش و پرورش، برنامه درسی، تدریس