فاطمه علی پور تکامجانی - دانش آموخته ی کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی ، دانشگاه دانش البرز آبیک
زهرا حسنی - دانش آموخته ی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی ، دانشگاه الزهرا تهران
مریم معدن پور - دانش آموخته ی کارشناسی روانشناسی عمومی ، دانشگاه پیام نور هشتگرد
الهه ملکی - دانش آموخته ی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب

یکی از مهمترین دغدغه های نظام تربیت مدرسه ای، کیفیت یادگیری کودکان و نوجوانان این سرزمین است که با بودجه عمومی و مشارکت مردمی در مدارس در معرض فرصت های تربیتی و آموزشی قرار دارند. بر این اساس باید کیفیت زندگی تحصیلی نسل حاضر در بالاترین سطح ممکن تعریف و ترسیم شود تا آمادگی آن ها برای مواجهه با چالش های محیطی و ارزش آفرینی اجتماعی به صورت حداکثری افزایش یابد. نسلی که قرار است آینده کشور را رقم بزند، باید از نظر ذهنی، جسمی، روحی و عقلی در بالاترین سطح باشد و بخش قابل توجهی از این مهم در دوران تحصیل شکل می گیرد. از طرفی آموزش مهارت های زندگی در مدارس و خانه برای کودکان، روابط و تصمیم گیری های بزرگسالی را تعیین می کند. زیرا تصمیماتی که در دوران نوجوانی گرفته می شوند، بر تنش ها و فشارهای پیش رو تاثیر زیادی دارند. اگر فردی در رشته ی مورد علاقه ی خود، توانایی و تبحر داشته باشد، نسبت به انجام وظایفش در حیطه ی کاری تمایل بیشتری از خود نشان می دهد. همچنین بهتر می تواند با فشارهای ناشی از شغلش کنار بیاید. مهارت های زندگی باید توسط اولیا از کودکی آموزش و توسط معلمان در مدرسه تقویت شوند. این مهارت های ده گانه ی زندگی در برترین پیش دبستانی و دبستان ها از ابتدای دوره ی تحصیل آموزش داده می شوند. این مدارس به رشد شخصیتی کودکان علاوه بر آموزش کمک می کنن و زمینه افزالیش کیفیت زندگی آنان را نیز فراهم می نماید.

مهارت های زندگی، آموزش، دانش آموزان، کیفیت زندگی