بررسی لزوم تدوین برنامه آموزشی مدون و کارآمد برای کودکان کار و محروم از تحصیل

محرومیت کودکان از تحصیل عواقب بسیار ناخوشایندی در پی دارد.اغلب این کودکان پیش از موعد وارد بازار کار می شوند و در نتیجه به دلیل عدم رسیدگی و آموزش های لازم یا به اعتیاد و انواع بزهکاری روی می آورند ،یا دچار آسیب های جدی روحی و روانی می شوند و از زندگی طبیعی فاصله می گیرند. در هر صورت محرومیت تحصیلی آسیب های جبران ناپذیری از خود برجای می گذارد.با توجه به عمق و گستردگی این معضل اجتماعی،بدیهی است که نمی توان به رفع کوتاه مدت آن از طریق نهادها و موسسات دولتی چشم دوخت چراکه این امر مستلزم همیاری و مشارکت نیکوکارانی است که از طریق موسسات و نهادهای مردمی فعال در این عرصه، از این کودکان حمایت می کنند.در این بین،آنچه که بر عهده نهادها و موسسات دولتی و مردمی به ویژه موسسات خیریه است این است تا با بهره گیری از فرایند اعتماد سازی افراد نیکوکار و جلب حمایت آنان،در بزنگاه از کودکان در حال ترک تحصیل و هم چنین بازمانده از تحصیل،حمایت و از عواقب ناشی از آن پیشگیری کرده و آینده را به گونه ای دیگر برای آنان رقم بزنند. بازماندگی از تحصیل را تنها و تنها در بستر عوامل سازنده آن می توان بررسی کرد. شناخت سطحی و غیر ساختاری موانع آموزشی کار ساز نیست. موسسه تحقیقات جهانی کودکان بازمانده از تحصیل ، موسسه ای وابسته به سازمان جهانی یونیسف، موانع منجر به محرومیت تحصیلی را در چند دسته کلی خلاصه می کند. یک دسته موانعی هستند که توسط نظام آموزشی کشورها و پیکربندی ساختار مدارس ایجاد می شوند همانند پولی شدن مدارس، کمبود فضاها و امکانات آموزشی و نابرابری های نهادینه در بطن نظام آموزش.دسته دیگر موانع، توسط خود دانش آموزان و خانواده های آنها ایجاد می شوند مانند خشونت های خانگی، طلاق والدین و اعتیاد آنها یا دانش آموزان دسته آخر موانع، زاییده شرایط محیطی و اجتماعی است، همچون بیکاری، فقر و نرخ بالای بزهکاری های اجتماعی.

Keywords:

محروم از تحصیل , کودک کار , آموزش , برنامه آموزشی