فاطمه اسدی - کارشناسی مهندسی تکنولوژی- نرم افزار، معاون فنی هنرستان و شاغل در آموزش و پرورش
بتول شیبک - کارشناس حوزوی- الهیات، مربی پرورشی و شاغل در آموزش و پرورش
نسرین آبروش - کارشناسی ادبیات فارسی، دبیر شاغل در آموزش و پرورش
حجت پاسبان - کارشناسی دبیری ریاضی، دبیر شاغل در آموزش و پرورش،

این مقاله مروری با هدف بررسی اثرات هوش مصنوعی (AI) بر بهبود فرآیندهای آموزشی و افزایش کیفیت یادگیری دانش آموزان انجام شده است. در دهه های اخیر، پیشرفت های سریع در حوزه هوش مصنوعی منجر به تغییرات اساسی در روش های آموزشی و یادگیری شده است. این مقاله به تحلیل و بررسی مطالعات مختلفی که به بررسی کاربردهای هوش مصنوعی در آموزش و پرورش پرداخته اند، می پردازد. استفاده از هوش مصنوعی می تواند منجر به ایجاد محیط های یادگیری انطباقی شود که بر اساس نیازها و توانایی های هر دانش آموز تنظیم می شوند، و بدین ترتیب کیفیت یادگیری را بهبود بخشد. علاوه بر این، به تاثیر هوش مصنوعی بر کار معلمان و کاهش بار کاری آنان نیز پرداخته شده است. ابزارهای هوشمند می توانند وظایف تکراری و وقت گیر مانند: ارزیابی ها و نمره دهی را انجام دهند، که این امر به معلمان امکان می دهد تا بر جنبه های خلاقانه تر و انسانی تر آموزش تمرکز کنند. در این راستا، چالش ها و محدودیت های مرتبط با استفاده از هوش مصنوعی در آموزش، نظیر: مسائل حریم خصوصی، امنیت داده ها، و همچنین نیاز به آموزش معلمان برای استفاده موثر از این تکنولوژی ها نیز مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این مقاله نشان می دهد که هوش مصنوعی پتانسیل بالایی برای تحول در آموزش و پرورش دارد، اما برای بهره گیری کامل از این پتانسیل، نیاز به سیاست گذاری های مناسب و همکاری های بین المللی وجود دارد. همچنین، تحقیقات بیشتری برای درک بهتر اثرات بلندمدت استفاده از هوش مصنوعی در محیط های آموزشی و چگونگی تلفیق این تکنولوژی با روش های آموزشی سنتی لازم است. به طور کلی، این مقاله به مدیران آموزشی، سیاست گذاران، و پژوهشگران حوزه تعلیم و تربیت کمک می کند تا با دیدی جامع تر به نقش هوش مصنوعی در آینده آموزش و پرورش نگاه کنند.

تاثیرگذاری، هوش مصنوعی، بهبود، فرآیندهای آموزشی، کیفیت یادگیری، دانش آموزان.