جلیل مرادی - گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اراک، اراک، ایران
سحر جیریایی شراهی - کارشناس ارشد رفتار حرکتی، دانشگاه اراک، اراک، ایران

زمینه و هدف: بطورکلی رشد عمومی یک کودک بهنجار، از یک مرحله به مرحله ای دیگر و به شکلمتوالی، تحت تاثیر دو عامل تجربه محیطی و بالیدگی قرار دارد. هدف تحقیق حاضر مقایسه رشد حرکتیو اجتماعی کودکان فعال در مراکز بازی و کودکان عادی شهر اراک بود.مواد و روش ها: روش اجرای تحقیق حاضر از نوع علی – مقایسه ای بود که به صورت میدانی انجام شد. ۱۰۰ کودک به صورت در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه ۵۰ نفره (کودکان فعال مراکز بازی وکودکان عادی) قرار گرفتند. از ابزار آزمون هماهنگی بدن برای کودکان ( +KTK۳ ) جهت ارزیابی رشدحرکتی و جهت ارزیابی رشد اجتماعی کودکان نیز از پرسشنامه رشد اجتماعی واینلند استفاده شد.سپس نمرات این مقیاس ها بین دو گروه کودکان فعال در مراکز بازی و کودکان عادی مقایسه شد. برایتحلیل داده ها و آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون تی مستقل استفاده شد. داده ها در سطح معنی داری( ۰۵ / ۰ > P ) با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین دو گروه کودکان مراکز بازی و کودکان عادی دررشد حرکتی و اجتماعی تفاوت معناداری وجود دارد ( ۰۵ / ۰ ≥ P) و کودکانی که در مراکز بازی مشغولفعالیت هستند از رشد حرکتی و اجتماعی بهتری نسبت به کودکان عادی برخوردار هستند.نتیجه گیری: در یک نتیجه گیری کلی می توان بیان کرد که در راستای نظریه سیستم های پویا و نظریهرشد شناختی اجتماعی بندورا، مراکز بازی می تواند به عنوان یک عامل غنی سازی محیط عمل کرده وموجب بهبود رشد حرکتی و رشد اجتماعی در کودکان گردد.

مراکز بازی، رشد حرکتی، رشد اجتماعی