زهرا کشاورزی - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد نجف آباد، دانشگاه پیام نور، اصفهان، ایران
فاطمه شیخ - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
میثم شفیعی - کارشناس ارشد مشاوره خانواده، گروه مشاوره، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، فارس، ایران
محمد کموشی - دانشجوی دکتری روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، گروه روانشناسی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی مقدماتی مسیر بالینی کن لایف در مدل توانبخشی یکپارچه بر ابعاد عواطف منفی والدین و اتیسمبهر نوجوانان دارای اختلال طیف اتیسم در شهر اصفهان در سال ۱۴۰۲ بود. پژوهش حاضر بر حسب هدف در دسته ی پژوهش های کاربردی قرار می گیرد. به علاوه پژوهشی نیمه آزمایشی از نوع گروه آزمایش با بیش آزمون و پس آزمون است. در این پژوهش، گروه آزمایش متشکل از ۳ کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم بود که به صورت مطالعه موردی، تحت آموزش بر اساس مسیر بالینی کن لایف قرار گرفتند. در این تحقی ق قبل از درمان و بعد از درمان از خانواده ها تست عواطف منفی (DASS-۴۴) و از مددجویان نیز مقیاس ارزیابی عملکرد اتیسم (ATEC) گرفته شد. داده های حاصل از این پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن ۲۷ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که مسیر بالینی کن لایف در مدل توانبخشی یکپارچه باعث کاهش حدود ۳۳ درصدی اتیسمبهر نوجوانان دارای اختلال طیف اتیسم شد. لذا میتوان گفت مسیر بالینی کن لایف باعث بهبود معنادار نشانه های عملکرد اتیسم در مددجویان و در نتیجه باعث بهبود مولفه های مهارت اجتماعی و سلامتی / جسمی / رفتاری نیز در این نوجوانان شده است. همچنین نتایج نشان داد که سطح معناداری متغیرهای استرس، اضطراب و افسردگی پدران و مادران بیشتر از ۰/۰۵ بدست آمد که بیانگر عدم تفاوت معنادار نمرات قبل و بعد از درمان بود.

مدل توانبخشی یکپارچه، اختلال طیف اتیسم، چک لیست ارزیابی درمان اتیسم، عواطف منفی، کن لایف، مسیر بالینی