زهرا صنعت - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی بالینی، واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، خمینی شهر، اصفهان، ایران
فاطمه ایزدی - استادیار، گروه روانشناسی، واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، پیش بینی تحمل پریشانی بر اساس مستعد بودن به صفت شرم و گناه در مادران کودکان سرطانی شهر اصفهان بود. روش: روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران کودکان سرطانی در سال ۱۴۰۲ - ۱۴۰۱ بود و با استفاده از نمونه گیری هدفمند ، ۱۸۰ نفر از آنها که به بیمارستان سیدالشهدا اصفهان مراجعه کردند انتخاب شدند. آزمودنی ها به پرسشنامه های تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵)، عاطفه خودآگاه تانگنی (۱۹۹۲) پاسخ دادند. یافته ها: یافته های تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیر شرم می تواند به طور معکوس تحمل پریشانی مادران را پیش بینی نمایند و بین تحمل پریشانی و مستعد بودن به صفت شرم رابطه منفی و معناداری وجود دارد (P<۰/۰۰۰۱). این در حالی است که مستعد بودن به صفت گناه تاثیر معناداری بر نمرهی تحمل پریشانی نداشت و توانایی پیش بینی نمره تحمل پریشانی را ندارد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد متغیرهای مذکور نقش موثری در تحمل پریشانی مادران دارند و ضروری است که مراکز درمانی و مشاوران توجه بیشتری به عوامل تاثیرگذار در کاهش صفت شرم داشته باشند تا تحمل پریشانی مادران کودکان سرطانی را افزایش دهند.

تحمل پریشانی، مستعد بودن به صفت شرم، مستعد بودن به صفت گناه ، مادران کودکان سرطانی