ندا احمدی - لیسانس آموزش ابتدایی کردستان ایران

فقر به صور گوناگون، سلامت جسمی طبقه پایین جوامع را تهدید می کند .فقر، علت اساسی واکسینه نشدن نوزادان، در دسترس نبودن آب تصفیه شده و بهداشت ، عدم وجود دارو و دیگر راهکارهای درمانی و مرگ نوزادان به هنگام زایمان است . فقر علت اساسی کاهش امید به زندگی ، معلولیت و ناتوانی و گرسنگی است . فقر مهم ترین علت بیماری روانی ، استرس، خودکشی ، از هم پاشیدن خانواده و مصرف مواد مخدر می باشد. در سال ۱۹۹۰ تعداد افرادی که در فقر شدید زندگی می کردند، یک میلیارد و صدمیلیون نفر تخمین زده شده است ؛ یعنی بیش از یک پنجم جمعیت کره زمین . با وجود آنکه از هر ده کودک، هشت نفر علیه پنج بیماری عمده کشنده برای کودکان واکسینه می شوند و به طور کلی بین سالهای ۱۹۸۰و ۱۹۹۳ میزان مرگ و میر نوزادان به ۲۵درصد کاهش یافته و امید به زندگی بیش از چهار سال افزوده شده و به حدود ۶۵ سال رسیده است ، اما در کشورهای در حال توسعه ، هر سال دوازده میلیون و دویست هزار کودک زیر پنج سال می میرند. علت بیشتر این مرگ و میرها، امراضی است که با صرف چند سÀنت برای هر کودک، قابل پیشگیری است . امید به زندگی در کشورهای توسعه نیافته طبق آمار ۱۹۹۳، چهل وسه سال و در کشورهای توسعه یافته ، هفتاد و هشت سال؛ یعنی دو برابر کشورهای فقیر است . در کشورهای ثروتمند، امید به زندگی در سال ۲۰۰۰، به هفتاد و نه سال می رسد، ولی در برخی کشورهای بسیار فقیر، این شاخص به چهل ودو سال تنزل می یابد. تعداد کودکان زیر پنج سال که در سال ۱۹۹۳مردند (یعنی ۲.۱۲میلیون نفر)، معادل کل جمعیت نروژ و سوئد است .

فقر، سلامتی ، ذهنی ، روانی