اسماعیل اسماعیلی یکتا - کارشناسی، روانشناسی عمومی،خوزستا ن

یکی از ابعاد رشد و تحول ، که از دوران کودکی تا سال های بزرگسالی ، در کنار دیگر ابعاد رشد شکل می گیرد،رشد اخلاقی دانش آموزان است . وقتی مردم درباره رشد اخلاقی صحبت می کنند، آنها به رفتار و نگرش های خودشان نسبت به سایر مردم در جامعه اشاره دارند، به عبارتی آنها به پیروی ما از هنجارهای اجتماعی ، مقررات و قوانین ، عرف و آداب و رسوم توجه می کنند . البته به زبان ساده و در مورد دانش آموزان، ما توانایی آنها را در تمایز درست از غلط توصیف می کنیم . هوش اخلاقی ظرفیت و توانایی درک درست از نادرست ، داشتن اعتقادات قوی اخلاقی و عمل به آنها و همچنین ، رفتار در جهت صحیح است . هوش اخلاقی به این نکته اشاره دارد که اصول اخلاقی حاصل وراثت نیست بلکه افراد یاد می گیرند که چگونه خوب باشند. اخلاق قابل آموختن و پرورش است .معلم می تواند هوش اخلاقی را در دانش اموزان پرورش دهد . دانش آموزی که هوش اخلاقی در او رشد یافته است می تواند در انتخاب هایش مسیر درست و نادرست را از هم تشخیص دهد و بار بهره مندی از آن، زندگی شخصی و اجتماعی سالم تری داشته باشد .

آموزش، هوش اخلاقی ، مسئولیت پذیری ، دانش آموزان، مدرسه