بررسی تاثیر ارتباط صمیمی والدین با فرزندان در رشد اجتماعی و کاهش مشکلات اخلاقی دانش آموزان مقطع ابتدایی استان ایلام

خانواده، کوچکترین نهاد اجتماعی است که اساس و زیرساخت واحدهای بزرگتر به شمار میرود ؟میزان موفقیت و سهمی که افراد برای ایفای نقش در واحدهای بزرگ اجتماعی ایفا میکنند بستگی تام به نحوه رشد و تربیت و شکوفایی استعدادهای آنها در کانون مقدس خانواده دارد؟ با توجه به اینکه داشتن جامعه سالم دارای اهمیت است و این امر در گرو داشتن خانواده سالم را می از این رو پژوهش با هدف تعیین رابطه بین ارتباط صمیمی والدین با فرزندان با خودپنداره و رشد اجتماعی دانش آموزان مقطع ابتدایی انجام گرفت . روش این پژوهش از نوع همبستگی می باشد. آزمودنی های این پژوهش را ۲۱۰ نفر از دانش آموزان ( دختر و پسر )مقطع ابتدایی استان ایلام. در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ تشکیل می دهند که بر اساس نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شده اند و به کمک پرسشنامه رشد اجتماعی وایلند(۱۹۶۵) و مورد ارزیابی قرار گرفته اند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شده است . نتایج حاصل از تحلیل داده ها حاکی از آن است که بین ارتباط صمیمی والدین با فرزندان ،رشد اجتماعی و کاهش مشکلات اخلاقی دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد بدین معنی که هر چه ارتباط صمیمی والدین با فرزندان بیشتر باشد رشد اجتماعی بیشتر و مشکلات اخلاقی کمتر است تبیین این یافته ها می توان گفت یکی از جنبه های مهم عملکرد خانواده بعد ارتباطی آن است به طوری که ارتباط موثر بین اعضای خانواده موجب رشد احساسات و ارتقا میشود وبدون ارتباط موثر نمیتوان خانواده را سالم قلمدادکنیم که این روابط موثر موجب رشد اجتماعی میشوند در صورتی کمبود عاطفی باعث افزایش مشکلات اخلاقی میشود علاوه بر روابط خانواده باید دارای کارکردهای مثبت تربیت فرزندان، تامین نیازهای اعضای خانواده، جامعه پذیری فرزندان، تکوین شخصیت کودکان،تامین آرامش و تعادل و تامین محلی برای ابراز دوستی و محبت باشد که نوجوان به سوی رفتارهای غیر اخلاقی نرود.

Keywords:

ارتباط صمیمی والدین با فرزندان , رشد اجتماعی , دانش آموزان